Asmaa werd vrijwilliger in een buurthuiskamer

Zes jaar geleden kwam Asmaa vanuit Marokko naar Nederland om te ontsnappen uit een problematisch huwelijk. Zonder bezittingen en zonder papieren kon ze eenmaal hier aangekomen nergens terecht. Samen met haar dochter Aya ging ze jarenlang van opvang naar opvang. Bij woonvoorziening de Noordkaap van het Leger des Heils in Amsterdam Noord kwam ze in aanraking met de buurthuiskamer. Daar vond ze naar eigen zeggen haar nieuwe familie.

"Ik had niets, ik was helemaal alleen toen ik hier kwam," herinnert Asmaa zich. "Het was een zware tijd, maar in de buurthuiskamer werd ik met open armen ontvangen. Ik voelde me hier meteen welkom, als een soort nieuw thuis." Ze vertelt hoe ze van de ene op de andere dag op een nieuwe locatie terechtkwam, maar dat de buurthuiskamer haar een plek bood om haar leven opnieuw op te bouwen. "Ik was er elke dag, van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat.”

De buurthuiskamer was voor Asmaa niet alleen een tijdelijk toevluchtsoord, maar vooral een hechte gemeenschap. “Op deze plek komen mensen met verschillende nationaliteiten en achtergronden bij elkaar, maar die verschillen doen er hier niet toe. We kennen elkaar inmiddels heel goed en delen lief en leed. Veel mensen hebben moeilijke dingen meegemaakt, maar we steunen elkaar. Door te delen wordt ons verdriet draagbaar.”

Ondanks dat ze sindsdien op verschillende plekken in en rondom Amsterdam heeft gewoond, bleef ze trouw aan de Noordkaap en doet ze nog steeds vrijwilligerswerk op deze locatie. Zo verzorgde ze ontbijt voor buurtbewoners en tegenwoordig houdt ze zich bezig met de kinderactiviteiten. Op twee vaste dagen is Asmaa in de buurthuiskamer te vinden. "Ik help waar ik kan, dat is mijn manier om iets terug te doen voor alles wat ik hier heb ontvangen," zegt ze met een glimlach. Ook op de dagen dat ze geen vrijwilligerswerk doet, is ze vaak te vinden in de Noordkaap. Voor een kopje koffie en een praatje met andere bezoekers. "Ik geniet van de gezelligheid en van het gevoel van verbondenheid."

De steun die ze in de buurthuiskamer vond, was cruciaal voor Asmaa’s herstel. Ze kon haar dochter inschrijven voor onderwijs, vond werk en bouwde langzaam maar zeker weer een leven op. Haar dochter Aya gaat ook regelmatig mee naar de buurthuiskamer. “Ze heeft hier zelfs stage gelopen”, vertelt Asmaa. Trots laat ze foto’s van haar dochter zien. “Ik heb hard moeten vechten voor een beter leven voor mezelf en voor mijn dochter. Het was een strijd om haar hier naar school te kunnen laten gaan, maar dankzij de hulp van veel lieve mensen is het gelukt. Ze studeert nu voor verpleegkundige”, vertelt ze stralend.

Asmaa en Aya hebben inmiddels een eigen woning. “Het Leger des Heils heeft ons geholpen met meubels en spullen. Het heeft ons zoveel rust gebracht. Toen we net in Nederland waren, leefde ik in constante angst. Als Aya laat thuis kwam, was ik altijd bang dat er iets met haar gebeurd zou zijn. Nu hebben we ons eigen plekje en kunnen we eindelijk genieten van een beetje stabiliteit."

Als Asmaa terugblikt op de afgelopen jaren, verschijnt er een grote glimlach op haar gezicht. “Het is echt een wereld van verschil," zegt ze. "Zes jaar geleden had ik geen idee waar ik heen moest, maar ik ben gelukkig nu. En het mooiste is: ik mag hier voor anderen iets betekenen. Deze plek en de mensen hier zijn mijn nieuwe familie, ze betekenen alles voor mij."