Na een jeugd met huiselijk geweld belandt Rebekka (37) op straat. In de opvang ontdekt ze dat ze zwanger is. Gelukkig vindt de jonge moeder in de buurthuiskamer een thuis – en een hele hoop babyspullen.
Zwanger in de opvang
"Help, hoe dan? Ik was aan het lachen en in shock tegelijk." In de dag- en nachtopvang van dnoDoen in Den Helder staart Rebekka naar de positieve zwangerschapstest. Die avond kan ze gelijk terecht bij de verloskundige. "Ik bleek bijna 14 weken zwanger. Je zag het hele kind al zitten. De relatie met de vader was allesbehalve goed, het contact was al verbroken." De baby laten weghalen is voor Rebekka geen optie, nadat ze als tiener twee keer een abortus moest ondergaan. Ze krijgt een kamertje boven de nachtopvang. "Een rumoerige plek, tussen de verslaafden. Mijn beste maat Stanley mocht er niet komen. Dat gaf veel stress." Rebekka wordt als kind door haar vader op straat in elkaar geslagen. Ze gaat al vroeg het huis uit, leeft in antikraakwoningen en logeert bij haar vriendjes en broers. Door hersenletsel en fibromyalgie – een aandoening die lijkt op reuma – wordt Rebekka volledig afgekeurd. Ze belandt bij een vriendin in Den Helder, maar ook daar kan ze niet blijven. "Voor het eerst stond ik écht op straat. Toen ik de opvang binnenstapte, wist ik nog niet dat ik zwanger was."
‘Binnen een week was de complete babykamer geregeld’
Kerstkind
Rebekka vraagt niet gauw om hulp, maar nu moet ze wel. Bij het korpsgebouw in Den Helder neemt ze kapitein Sandra Mostert in vertrouwen. "De kapitein deed een oproep. Binnen een week was de complete babykamer geregeld, tot luiers en knuffels aan toe. Dat vergeet ik nooit meer. Met m’n dikke toeter hielp ik met het optuigen van de kerstboom in de buurthuiskamer." Op kerstavond wordt haar zoontje Noël geboren. Kapitein Sandra deelt het goede nieuws in de kerstnachtdienst, en gaat daarna in een verlaten ziekenhuis op zoek naar het kerstkind. De volgende dag mag Rebekka naar huis. "Het was gek om Noël mee te nemen naar de daklozenopvang. Dat is geen plek voor een baby." Binnen een week is Rebekka weer bij het Leger. "In de dienst is een zegen over Noëls leven gevraagd. Geloof is voor mij rust." Rebekka heeft inmiddels een betere kamer en is vrijwilliger bij de buurthuiskamer. Noël is bijna een jaar en stormt gillend van plezier met zijn loopkarretje door het korpsgebouw. "Bij het Leger leven mensen ontzettend met me mee. Ze regelen wat nodig is. Noël is hier echt thuis, hij hoort er helemaal bij."
