Damian woont bij Vast en Verder

Damian (19) woont bij Vast en Verder, een woonlocatie van het Leger des Heils voor jongeren van 16 tot 25 jaar. Aan het voeteneind van Damians tweepersoonsbed prijkt een grote tv, en omdat het kan staat aan de andere kant van de kamer nog zo’n joekel. Koken doet ‘ie zelf, op z’n kamer. Hij grist lachend een kant- en klare salade uit z’n koelkast. “Soms heb ik geen zin, dan gooi ik dit in een pan en dan heb ik gekookt.” Damian en de andere jongeren wonen hier omdat ze het, om uiteenlopende redenen, alleen niet redden. Bij Vast en Verder worden ze goed en warm begeleid. 

Tatoeages sieren beiden armen, de nieuwste is net gezet en glimt nog na. “Moet je kijken, hé!” Damian wappert trots met een A4’tje. “Mijn levensverhaal. Moest ik opschrijven voor mijn opleiding tot ervaringsdeskundige. Gisteravond heb ik m’n diploma gekregen. Hierna wil ik de opleiding tot pedagogisch medewerker doen. Waarom? Ik wil jongeren die meemaken wat ik heb meegemaakt graag vertellen hoe ik eruit gekomen ben.” 

Damian ging op z’n twaalfde uit huis. Agressieproblemen, niet kunnen omgaan met z’n emoties. “Ik uitte m’n verdriet verkeerd; m’n oom had zelfmoord gepleegd en daar werd m’n moeder depressief van. Ik kon daar niks mee, dus ik ging de straat op, roken, blowen, xtc – en dat als twaalfjarige. Vanwege m’n agressie heb ik van alles vernield, voor duizenden euro’s. Ik had gewoon rust nodig, structuur, ook vanwege m’n ADHD." Die rust vindt hij bij Vast en Verder. “Twee weken geleden was m’n oma overleden. Dan gooi ik ook even met wat deurtjes, maar dat wordt hier dan met een korreltje zout genomen.”

Als hij wordt gewezen op een ‘boodschappenlijstje’ dat op een whiteboard op z’n deur prijkt – hasj, wiet, pillen, snuif – geeft-ie lachend een huisgenoot de schuld. “Ik ben al lang gestopt met blowen.” Vlug staat Damian op om het lijstje weg te vegen, voordat de fotograaf komt. De zin ‘Kijk ook eens vanuit andermans oogpunt’ blijft staan.