‘Ik ga dood.’ ‘Nee man, dat moet je niet zeggen.’ Dit merkwaardige gesprek trekt de aandacht van een collega en mij. We bevinden ons in een opslagruimte, die voor de gelegenheid is ingericht om een IQ-test af te nemen. Een bewoner van de opvang wordt aan een IQ-test onderworpen en heeft na een halfuur ploeteren behoefte aan een sigaret. Na de rookpauze loopt hij een vriend tegen het lijf, die met een niet-alledaagse mededeling de aandacht trekt. Nieuwsgierig luisteren mijn collega en ik naar het gesprek dat zich net buiten ons gezichtsveld ontvouwt. ‘Ik ga echt dood en ik wil dat jij dit krijgt.’ ‘Doe niet zo gek. Dit kan ik echt niet aannemen.’
‘Zijn vriend heeft net te horen gekregen dat hij terminaal ziek is’
Mijn collega en ik kijken elkaar aan. ‘Het is waar, ’ zegt ze, ‘zijn vriend heeft net te horen gekregen dat hij terminaal ziek is.’ We zijn er beiden stil van. Wat valt er te zeggen na zo’n bericht? Meneer komt verrast weer terug met zijn afscheidsgeschenk en na een kort gesprek is hij er klaar voor om de afname van de IQ-test te hervatten. Terwijl hij geconcentreerd aan de opgaven werkt valt mijn blik op de erfenis: op de kast ligt een pakje diepgevroren hamburgers te ontdooien.
Grytsje Talsma (32) werkt als gedragswetenschapper bij het Leger des Heils. Ze is verbonden aan een Beschermd Wonen-locatie en voert daarnaast diagnostisch onderzoek uit bij cliënten van het Leger, in het noorden en oosten van Nederland.
