Yin- en yangballen, een radiatorknop, een mini-totempaal, Captain America, een stuk hard plastic met maïskorrels erin, een koran, edelstenen, een grote bak vol medicatie en een keyboard. In de kamer van ‘schatzoeker’ Alex komen veel zaken onverwachts samen. Dit is een ode aan zijn kunst.
“’s Avonds loop ik een rondje om het gebouw, daarna ga ik slapen”, vertelt Alex. “Maar als ik ergens verderop dan iets zie staan, denk ik: ‘Wat zal het zijn? Zal ik kijken? Nou… oké, ik ga gewoon even kijken. Misschien is het leuk, misschien is het niet leuk.’ En dan loop ik ineens de hele buurt af.” Leuke dingen neemt Alex mee naar zijn kamer, waar netjes en rommelig naast elkaar bestaan. De ‘glimdingen’ liggen keurig opgesteld in zijn vitrinekast, terwijl even verderop tussen de troeperigheid een unieke combinatie oplicht van een Polynesisch beeld met op het hoofd een uitgedroogde zonnebloem. Dat vind ik leuk aan Alex: dingen die van zichzelf weinig waarde hebben, krijgen dat door zijn aandacht alsnog. Zo heeft hij een groot doek volgeplakt met dierenplaatjes van Freek Vonk, die je gratis kon krijgen bij een supermarkt. Je verzint niet dat zoiets mooi kan zijn, totdat je het ziet.
De tekst gaat verder onder de foto's
Schatzoeken was voor Alex vroeger bittere noodzaak; hij was lang dakloos. “Van trein tot trein, van bus tot bus, je doet alles om ’s nachts warm te blijven”, vertelt hij. “Je verkoopt alles wat je vindt, omdat je toch ergens eten vandaan moet halen.” Toen Alex bij het Leger des Heils kwam wonen, slibde zijn kamer langzaam dicht door alle spullen. Uiteindelijk was er alleen nog een smal pad over; zijn bed stond knus ingebouwd tussen stapels en kasten. Alex vond het prima, maar er werd ingegrepen. Veel ging weg en volgens mij vindt Alex dat nog steeds zonde. Vreemd vind ik dat ook niet: als je eindelijk een eigen ruimte hebt, wil je zoveel mogelijk kunnen genieten van al je vondsten. Voor de Soelaas gingen Alex en ik samen aan de slag: in een zelfgefabriceerde studio zetten we allerlei combinaties van kleine spullen bij elkaar, om ze te kunnen fotograferen als een soort altaarstukken met superhelden in de hoofdrol. Alex maakte er lijsten omheen van pur, ook met allerlei materialen erin, van champagnekurk tot medaille. Alles vindt zijn weg in Alex’ kunst.
Alex is 49 jaar en woont bij het Leger des Heils in Den Haag.
