Ik sta in een stoffig kantoortje in een timmermansbedrijf. De ruimte wordt alleen nog gebruikt als opslagplek. Voor meubilair, een kerstboom en een verzameling wonderlijke bouwsels: de maquettes van Jan Bouw. De Grote Kerk van Sliedrecht, een molen en een indrukwekkende versie van het gemeentehuis van Sliedrecht, uitgevoerd in karton en wasknijpers. Jan maakte ze op zijn kamer in het verpleeghuis, maar daar raakte het te vol. Daarom staan ze nu hier, bij zijn voormalige werkgever. Een beetje weggestopt, terwijl ze – als je het mij vraagt – alle aandacht verdienen!
Neem nu die kerk. Zie de vogeltjes op het dak, het uurwerkje in de toren, het groen langs het kerkpad, de deurtjes die openstaan. Het zijn de details die ‘t hem doen. Als ik Jan later spreek, iets verderop in Dordrecht, in specialistisch verpleeghuis De Linde van het Leger des Heils, vertelt hij dat hij de kerk zijn mooiste werk vindt. “Een kerk is het belangrijkste gebouw van ieder dorp en iedere stad.”
Het geloof betekent alles voor Jan. “Ik heb vroeger een keer een heel verschrikkelijk woord gezegd, en ik kreeg toen een heel zeer hart. Toen heb ik gevraagd: Here God, onze vader, U die in de hemel bent, wilt U alstublieft mijn hart genezen, want mijn hart doet zo’n pijn. Dat heb ik een paar keer gezegd en de Here God heeft het genezen. Ik heb er helemaal geen last meer van. En ook niet meer van maagzuur trouwens.”
Op de zolder heb ik ook uitgebreid het gemeentehuis van Sliedrecht bekeken. Gemaakt met een horloge dat dienstdoet als klok. Ronde traptreden. Bakstenen die over wasknijpers heen getekend zijn… Wat een werk! Ook dit gebouw is belangrijk voor Jan. Hij trouwde hier met zijn Nel. Zij woont nog steeds in het door hem zo geliefde dorp. Het allerliefst zou hij er ook weer wonen. Dan zou hij zich bij het Sliedrechts mannenkoor voegen. Hij begint spontaan Psalm 42 voor me te zingen. De Here hoort en ziet alles. Hij zingt het daarom minstens drie keer per dag.
'Ik kan gewoon niet stilzitten de hele dag'
Jans kamer in De Linde ligt vol materialen en knutselprojecten. Hij stelt graag objecten samen. Zo combineert hij een plantenpot, een vissenkom, een stel schelpen en een stoommandje. Het is totaal uniek en toch klopt het. “Ik kan gewoon niet stilzitten de hele dag”, is zijn eigen simpele verklaring voor deze vindingrijkheid.
Ondanks al die leuke creaties, mist hij toch zijn maquettes die in de opslag op zolder staan. Hij wijst me op een afbeelding van de nieuw te bouwen Bethelkerk in - natuurlijk - Sliedrecht. Een geweldige aanleiding voor een nieuwe maquette, zou je zeggen. Jan antwoordt plichtsgetrouw dat het niet mag, nóg een bouwwerk. Maar ik denk, en hoop, dat die wasknijpers niet voor niets klaarstaan op zijn bureau. Een heel klein kerkje moet kunnen, toch?
