Thomas’ hoofd gaat snel, “met 200 kilometer per uur!” Wie met hem praat, gaat daar vanzelf in mee, je kunt er niks aan doen. Ons gesprek waaiert uit langs John Cleese, volksverhuizingen in China, Noorse mythologie, een bomaanslag van de IRA die hij van dichtbij meemaakte en die keer dat hij een hele middag met Rutger Hauer zat te kletsen. Maar eh… waar hadden we het ook alweer over?
''Schilderen helpt mij een plaatje te maken van een wereld die ik voor me zie, of altijd graag had willen zien.''
Thomas heeft ADHD. Hij wist zich er lang mee staande te houden. Hij doorliep het mbo en rondde daarna tot zijn eigen verbazing ook een hbo-opleiding af. Maar toen hij op zichzelf ging wonen, werd het moeilijk. Thomas: “Ik begreep niet wat ‘op jezelf wonen’ eigenlijk inhield. Gemeentebelasting? Nooit van gehoord!” Hij verloor het overzicht over zijn administratie volledig, en werd uiteindelijk op straat gezet. Hij zwierf zo’n twee jaar rond en belandde in een vreemd schemergebied. “Je komt in een vacuüm, omdat niemand je ziet. Ik had steeds meer het idee dat ik gewoon nergens thuishoorde… waar dan ook.”
Tekst gaat verder onder de afbeeldingen.
Toen hij drie jaar geleden bij de opvang van het Leger des Heils terechtkwam, werd hij door begeleider Roseline en een vriend aangemoedigd om naar het schilderatelier in zijn woonlocatie te gaan. Hoewel hij eerst weinig zin had in de adviezen die begeleiders Aard en Ingeborg hem daar gaven, begon hij in te zien dat hun technische kennis het verschil maakt. Nu schildert hij elke dag. “Het is de enige manier om op een gestructureerde manier de chaos te ventileren. Het is fijn om te merken dat ik ergens ononderbroken mijn aandacht bij kan houden.”
De wereld die hij schept op het canvas, ontstaat zonder schetsen of vooropgezet plan. Het groeit vanzelf, vanuit een gevoel. “Schilderen helpt me een plaatje te maken van een wereld die ik voor me zie, of altijd graag had willen zien… Doordat ik die binnenwereld nu zichtbaar kan maken, heb ik ook het gevoel dat mensen mij beter begrijpen.” Zijn schilderijen tonen ongerepte natuur, sfeervol licht, een bijna mystieke sfeer. Het zijn kleine avonturen in onontdekte werelden waar ik maar wat graag in verdwaal. Kennelijk hebben meer mensen dat, want Thomas verkoopt regelmatig schilderijen. Ze hangen zelfs al in Amerika.
Thomas vond zichzelf de afgelopen jaren terug, of eigenlijk werd hij “een fundamenteel ander persoon”. Zijn administratie zit keurig in een ordner, zijn schulden zijn afbetaald. Het ultieme bewijs dat hij weer kan navigeren in de samenleving vindt hij zijn museumjaarkaart. “Een museumbezoek… dat geeft een compleet gevoel. Het is er ook zo lekker rustig!”
Thomas Musvit is 37 jaar en doorloopt het Werken-Wonen Traject van het Leger des Heils in Dordrecht.
Interesse in één van zijn schilderijen? Klik hier om naar zijn Etsy pagina te gaan.
