“Schoenen uit, maat!”, beveelt Maikel zijn bezoek. Z’n flatje zal netjes blijven. Begeleider Jaap houdt een vinger aan de pols. “Mike heeft wel eens een terugval gehad, maar ook dan blijf ik.”
“Hoe dik is dat dan, Jaap. Je gaat naar een sollicitatiegesprek, bent nog niet koud thuis of je wordt gebeld: aangenomen. Dik hoor, maat, ik had het echt niet verwacht. Ik heb er nóg kippenvel van.” Gouwenaar Maikel (36) mag starten met de opleiding tot ervaringsdeskundige. Die deskundigheid komt met de jaren, en ervaring heeft ‘ie genoeg.
Seks, drugs en rock-’n-roll
Toen Jaap en Maikel elkaar ruim twee jaar geleden ontmoetten, zag Maikels leven er aanzienlijk anders uit. “Seks, drugs, en rock-’n-roll, haha! Omdat ik niet wilde dat mijn vriendin gekort zou worden op haar uitkering doordat ik bij haar inwoonde, ben ik dakloos geraakt. Gelukkig heb ik maar twee keer buiten geslapen, met dertig graden.” Hoofdknik naar Jaap: “Ik dank God op m’n blote knieën dat ik bij het Leger wijze mensen heb ontmoet. Zij doen echt knetterveel voor me. Ze gaan mee naar afspraken, de gemeente, de Voedselbank. Wat er ook gebeurt, Jaap laat me niet vallen.” Jaap: “Mike heeft ook weleens een terugval gehad, maar ook dan blijf ik.” Maikel: “Dan vraagt ‘ie of ik er wat van geleerd heb. En of hij iets kan doen zodat het niet meer gebeurt. Ik meen het serieus, pik: hij is net m’n moeder, ook zij laat mij nooit vallen.”
Eens verslaafd, altijd verslaafd
Maikel was verslaafd aan alles, behalve aan heroïne. Dat was geen gelukkige periode, blikt hij terug. “De drugs gaven me wel een geluksgevoel, maar het was vluchtgedrag, voor de ellende van vroeger. Ik heb CPTSS, daar ben ik voor behandeld, maar drugs blijven een verleiding; eens verslaafd, altijd verslaafd. Die deur staat altijd op een kiertje. Daarom ga ik binnenkort elke week plassen, urinecontrole, als stok achter de deur.”
Maikel weet wat zijn trigger is: afwijzing. “Degene die het woordje ‘nee’ heeft verzonnen, moeten ze afschieten, maat. Ik haat dat woord, omdat ik het vroeger zo vaak heb gehoord.” Maikel lacht z’n tanden bloot. Op de vraag hoe z’n jeugd eruitzag, vertelt hij hoe hij een gelukkige jeugd had, maar dat er desondanks genoeg redenen waren om verdoving te zoeken. Daar wijdt ‘ie liever niet over uit. Jaap hoort het relaas liefdevol aan. Hij zegt dat Maikel een stuk rustiger is geworden. “Het mooiste vind ik dat zijn verandering vooral uit hemzelf komt, dan pas wérkt het.” Maikel knikt. “Je moet wíllen. Ik wíl stoppen met drugs. Dat is mijn allergrootste drijfveer: ik ben er klaar mee.”
'Een huis geeft me vrijheid, verantwoordelijkheid, zelfverzekerdheid. Ik kan nu thuis familie uitnodigen op m’n verjaardag, m’n kinderen kunnen langskomen.'
Iets te verliezen
In een tentje aan de A12 kun je niet aan je verslaving werken, zegt Jaap. “Terwijl: met een huis heb je iets te verliezen.” Dat is de gedachte achter Housing First, waarbij deelnemers met een intensieve hulpvraag onder begeleiding een huis krijgen. Maikel herinnert zich het ‘sleutelmoment’ nog levendig. “Jaap had me uitgenodigd om samen ramen te zemen bij een flatje. Vreemd, maar prima. Nog gekker: er zat geen water in z’n emmer, wel sleutels. ‘Die zijn van jouw woning’, zei Jaap. ‘Nee, je bent gek!’ zei ik. Een huis geeft me vrijheid, verantwoordelijkheid, zelfverzekerdheid. Ik kan nu thuis familie uitnodigen op m’n verjaardag, m’n kinderen kunnen langskomen.”
God heeft geduld
Op tafel ligt het boek van Joop Gottmers, ex-drugsbaron en bokskampioen. Maikel kreeg het boek van Jaap cadeau. Maikel, lachend: “Omdat ik ook heel ver ben gekomen in de drugswereld, haha!”
Jaap: “God laat je niet los, heb ik voor in het boek geschreven. Ik zie wel wat overeenkomsten met Maikel. Gottmers dacht ook dat ‘ie niet meer gered kon worden. 3-3-2024, Mike! Dat was jouw eerste én laatste keer in de kerk; je stoel is sindsdien leeg.”
Maikel: “Geeft niet, houwe zo.”
Jaap: “Maar het was wel lache, toch Mike?”
Maikel: “Ik had zoiets nog nooit meegemaakt! Ik dacht: daar staat een pipo voorin die een versje voorleest en that’s it. Maar deze man maakte er een heel komisch verhaal van, er werd gedanst, gezongen, wijn gedronken, koekies gegeten, en er was doping…”
Jaap, lachend: “Dopen. Prachtig: opeens zag ik mijn kerk door totaal andere ogen.”
Maikel: “Kijk, ik heb nog niet ervaren wat hij heeft ervaren. Daarom houd ik de boot nog een beetje af. Maar ik ga nog wel een keertje mee, hoor, Jaap.”
Jaap: “God heeft geduld.”
Maikel: “Gelukkig wel, ja! Anders was het met mij niet goed gekomen, maat.”
