Een bewoner en zijn begeleider: Peter en Yvonne. Vanaf zijn komst naar woonzorgafdeling Buitengewoon hebben zij een bijzondere band. Ze lachen veel samen, maar kunnen elkaar ook goed de waarheid zeggen. Bijna als een echt stel. We wandelen met ze mee in de mooie omgeving van Buitengewoon in Ugchelen.
Peter
Peter Marks (64) woont ruim twee jaar in verpleeghuis De MeerZorg, en sinds een half jaar op woonafdeling Buitengewoon waar hij een eigen appartement heeft. Peters huwelijk liep vijf jaar geleden stuk, toen zijn vrouw er met zijn beste vriend vandoor ging. Uiteindelijk kwam Peter op straat te staan. Hij bleef doorwerken als kok bij Defensie, maar woonde intussen in een tent. Hij leefde drie jaar op straat, tot hij in contact kwam met het Leger des Heils. Vanwege zijn COPD (chronische longaandoening) kwam Peter bij de MeerZorg. Koken was en is zijn passie en sinds hij bij Buitengewoon woont, kookt hij elke dag voor zijn medebewoners.
Yvonne: "Waar zal ik beginnen, Peter? Dat je altijd zo lekker duidelijk bent? Haha, maar echt! Dat vind ik mooi aan jou. Ook als ik ’s ochtends nog maar net binnen ben, zoek je me op en vertel je onmiddellijk wat er aan de hand is. Zonder het mooier te maken."
Peter: "Dat komt door de band of noem het de klik die wij hebben. Ik had andere ervaringen bij de opvang in Ede. Met een of ander akkefietje hebben de begeleiders daar mijn vertrouwen geschonden. Dat heb ik jou direct verteld. Dat vond ik nodig, zodat je begreep dat ik vanaf toen zo tegen begeleiders aankijk. Argwanend, altijd met die gedachte: hebben zij wel het beste met mij voor?"
Yvonne: "Dat snap ik goed, je moest weer vertrouwen krijgen. In mij als begeleider, maar ook in de andere bewoners en medewerkers hier. Je bent niet makkelijk, dat weet je best. Maar wij kregen inderdaad al snel een band, dat is echt mooi."
Peter: "Intussen heb ik geleerd me steeds beter te beheersen in het contact met de andere mensen. Dankzij jou, eerlijk gezegd. Dat was daarvoor wel anders, ik had een extreem kort lontje. Ze moesten me bijvoorbeeld niet wakker maken, dan was ik woest. Of ik kon echt gefrustreerd zijn over iets, dan reageerde ik me af op de anderen."
‘Als iets lastig wordt, zeg jij “ajuus” en loop je weg. Later kunnen we er dan weer om lachen'
Yvonne: "Zodra ik dat merk of voel aankomen, zeg ik “Peter kom eens”. Dan gaan we even samen zitten om het erover te hebben. Ik betrap mezelf erop dat ik vaak de neiging heb om jou te verdedigen, bijvoorbeeld tegenover mijn collega’s. Omdat ik je beter ken, weet ik waarom je iets op een bepaalde manier doet of zegt. Maar je mag best weten dat dat een enkele keer behoorlijk lastig is. Dan roep jij “Ajuus” en loop je weg. En mag ik vervolgens aan een groep boze mensen uitleggen wat hier aan de hand is. Je maakt het me dan niet gemakkelijk."
Peter: "Dat weet ik. Of soms is mijn humor iets te scherp of ben ik negatief over dingen, dat veroorzaakt rumoer in het huis. Maar jij en ik weten dat ik het zo niet bedoel. Gelukkig kunnen we er later meestal weer om lachen. Ook fijn hier bij Buitengewoon: de zelfstandigheid, de ruimte die je als bewoner krijgt."
Yvonne: "Zo ga jij lekker je gang in de keuken, met de voorbereidingen en het koken. En op je scootmobiel rijd je naar Ugchelen of Apeldoorn, mooi om te zien."
Peter: "Ik vind het fijn dat wij dagelijks contact kunnen hebben. We hebben het over allerlei zaken, het geeft mij troost als ik die met jou kan bespreken. Over mijn leven en hoe alles zo gelopen is. En ik toets dingen bij jou, leg je mijn keuzes voor."
Yvonne: "Wat vind je hiervan, vraag je dan. Het is best een eer voor mij, dat ik je adviseur mag zijn. Maar, eerlijk is eerlijk, ook mijn collega’s vangen je op. Ik ben er natuurlijk niet dag en nacht.’ Fluistert: ‘Dat is zo lief van jou. Ik heb ook mijn eigen issues, daar vraag jij dan naar. Zo kunnen we elkaar verder helpen. Dat heb ik hier geleerd, ook ik mag kwetsbaar zijn. Mijn cliënt mag het weten, zeg ik dan tegen mijn collega’s. Wij staan echt naast elkaar."
Bijzondere woonafdeling
Buitengewoon biedt langdurige zorg aan mensen met een chronische zorgvraag in combinatie met verslavingsproblematiek. De nadruk van de zorg ligt op wonen en welzijn, waarbij een zinvolle dagbesteding een essentieel onderdeel is van de zorg. Het doel is dat mensen meedoen in de maatschappij.
