Een Maria zijn voor de buurt

Limburg heeft een bijzondere plek in de harten van Aalt en Tertia Fikse. De afgelopen jaren mochten ze in deze regio pionieren om het werk van het Leger des Heils uit te breiden. Inmiddels heeft het officiersduo meerdere buurthuiskamers geopend met de missie om iedereen een thuis te geven.

Het ondernemen zit Aalt en Tertia in het bloed. Limburg is dan ook niet de eerste plek waar ze namens het Leger des Heils pionieren. Tertia: “Toen we net getrouwd waren, voelden we al dat God een ander plan voor ons had. Majoor Albert Muller van ons korps kwam terug van een reis naar Suriname en vertelde over de nood daar. We waren diep geraakt en wisten meteen dat we daar iets wilden betekenen. Al snel kreeg ik allerlei tegenwerpingen in mijn hoofd waarom we niet naar Suriname konden, maar God zei: ‘Het komt goed’. Een jaar later vertrokken we, en we hebben er vijftien jaar mogen wonen en werken.” Terug in Nederland stelde het Leger aan Aalt en Tertia - na ruim tien jaar pionieren in Kampen - voor om ook te gaan pionieren in Limburg. Tertia: “Voor mij was het slikken, maar voor Aalt was het juichen. Hij vindt het geweldig om in een gebied waar nog niet zoveel is aan de slag te gaan. Maar onze dochter van twintig wilde niet meer Limburg heeft een bijzondere plek in de harten van Aalt en Tertia Fikse. De afgelopen jaren mochten ze in deze regio pionieren om het werk van het Leger des Heils uit te breiden. Inmiddels heeft het officiersduo meerdere buurthuiskamers geopend met de missie om iedereen een thuis te geven. meeverhuizen. Daar hebben we het wel heel moeilijk mee gehad. Gelukkig is het allemaal goed gekomen en werken we hier nu al zes jaar met veel liefde en plezier.

Het leven in Limburg is volgens Aalt wat “rauwer” dan elders. “De mensen die we hier ontmoeten, zijn vaak met horten en stoten opgegroeid. Toen de mijnen dicht moesten, ontstond hier armoede die in sommige wijken nog steeds voelbaar is. Veel mensen hebben in die omstandigheden liefde in hun opvoeding gemist. In onze buurthuiskamers hebben we een tweedehandswinkel en een koffiecorner, waar mensen gratis een kopje koffie kunnen drinken en elkaar kunnen ontmoeten. Maar wat we echt doen in onze buurthuiskamers, is mensen laten zien dat iedereen iets aan deze wereld kan toevoegen. Dat iedereen waarde heeft. Zo zijn we in Limburg een baken van hoop namens het Leger des Heils. We zetten mensen in hun kracht door het positieve naar boven te halen.”

Onlangs sprak Aalt met bezoekers uit de buurthuiskamer over hun eigenwaarde. Aalt: “Een bezoeker vertelde me dat ze een horloge waard was. Toen ik vroeg wat ze daarmee bedoelde, vertelde ze me dat haar stiefvader haar als veertienjarige voor een horloge had verkocht aan een man. Hij was vaak dronken en had een man met een mooi horloge aan de bar ontmoet. De man aan de bar zei dat hij het horloge mocht hebben als hij zijn dochter mocht gebruiken. Gelukkig is dat haar bespaard gebleven omdat ze bij familieleden terechtkon, maar zoiets zet zo’n streep door de start van je leven. Wij mochten een tijd met haar oplopen en haar vertellen over een Vader bij wie ze zoveel meer waard is dan een horloge.”

Ook de vrijwilligers die in de buurthuiskamers werken, hebben vaak veel meegemaakt. Tertia: “Vrijwilligers kijken vaak uit naar het werk. We mogen ook aan hen liefde meegeven die zij op hun beurt weer aan de bezoekers van de buurthuiskamer mogen uitdragen. Vrijwilligers zijn echt blij dat ze het schild van het Leger des Heils mogen dragen en lopen er zelfs buiten mee rond. Ze horen eindelijk ergens bij en worden er langzaamaan echt andere mensen van. Wat een polo met ons logo dan al niet kan doen. Ze voelen zich gezien en geliefd en daar doen we het voor.”

In hun buurthuiskamers hebben Aalt en Tertia het op een laagdrempelige manier over het geloof. Omdat veel mensen rooms-katholiek zijn opgevoed, hebben ze zich ook verdiept in de gebruiken. Aalt: “De Rooms-Katholieke
Kerk legt veel focus op Maria als liefdevolle moeder die je altijd weer een nieuwe kans geeft, je binnenlaat, voor je zorgt en die je niet uitdaagt of test. We mogen hier een beetje Maria zijn voor de mensen, gewoon door er voor hen te zijn.” Tertia vult aan: “De mensen staan open voor het geloof, maar weten er ondanks hun kerkelijke opvoeding weinig van. Ze schoppen wel tegen het instituut van de Rooms-Katholieke Kerk aan, maar niet tegen God. En wij mogen dan het evangelie met hen delen. Als je uitlegt waarom Jezus aan het kruis gestorven is, moeten bezoekers echt huilen. Dan komt het lijden van Jezus ook weer echt bij jezelf binnen.”

In de toekomst zouden Aalt en Tertia nog verder Limburg in willen. Niet alleen om buurthuiskamers op te zetten, maar ook om meer en meer kerken te stimuleren zich niet alleen in te zetten voor hun eigen leden, maar ook voor de buurt. Aalt: “Veel kerken zijn handelingsverlegen en weten niet goed hoe ze zich kunnen inzetten voor de stad waarin ze zich bevinden. De laatste woorden van Jezus waren: ‘Ga heen en verkondig het evangelie.’ Die laatste woorden zijn helaas vaak de laatste prioriteit van christenen geworden, terwijl die onze eerste zou moeten zijn. Terug naar het werk waarmee we als Leger des Heils zijn begonnen, om nog meer aandacht te krijgen voor de mensen om ons heen. Zodat we een warme deken over heel Nederland kunnen leggen.”