Nadat hij onder invloed een mes trekt en in de cel belandt, stopt Marco (23) radicaal met drank en drugs. Zijn eigen familie begrijpt hem niet, maar bij het Leger is Marco kind aan huis. "Dit is gewoon mijn plek."
Hoodie aan, capuchon op, mondmasker voor, onder invloed. Zo komt Marco in coronatijd de kerkdienst van korps Harderwijk binnen: "Halverwege de dienst was ik alweer weg. Jointjes roken en bier drinken. Dat was het belangrijkste toen." Thuis mist hij warmte. "Mijn vader vluchtte naar Duitsland vanwege de foute dingen die hij hier had gedaan. Er zijn rechtszaken geweest over wie mij mocht hebben."
'Ik had veel mentale problemen, met drinken en blowen kon ik mijn emoties wegdrukken.'
Elke pauze vechten
Op het speciaal onderwijs heeft Marco het zwaar. "Ik had net als de rest autisme, maar hoorde nergens helemaal bij. Elke pauze was het vechten. Ondertussen kon ik dagenlang verdwijnen in mijn eigen fantasiewereld." Als schilder ziet Marco zijn collega’s jointjes roken. Zijn vriend biedt het hem een keer aan. "Het voelde wel lekker. Ik had veel mentale problemen, met drinken en blowen kon ik mijn emoties wegdrukken. Ik verwondde mezelf en probeerde zelfs een einde aan mijn leven te maken. Mijn eigen vrienden moesten me overmeesteren toen ik een keer onder invloed een jachtmes trok." Een celstraf, boete, taakstraf en meldplicht volgen. Marco werkt vastberaden aan zichzelf en blijft terugkomen naar de plek waar hij niet wordt afgerekend op zijn slonzige kledingstijl. "Bij het Leger des Heils voelde ik me vertrouwd. Het maakt niet uit waar je vandaan komt of wat je hebt gedaan. Ze zijn er voor je, zonder oordeel." Er wordt veel met en voor Marco gebeden. "Dat hielp me om te stoppen met alle shit." Hij begon zich netter te kleden, zat een keer nuchter in de dienst. "Ik ben heel koppig en vecht tot ik niet meer kan. Maar God leerde mij: je overgeven is soms krachtiger dan doorvechten. Vorig jaar heb ik me laten dopen bij een strandje in de buurt. Ik zit er nog vaak en kom er altijd tot rust, dat is ongekend."
Kind aan huis
Hoewel zijn eigen familie hem niet echt begrijpt, is Marco bij het korps van het Leger des Heils kind aan huis. "Het is één grote familie. Ik heb twee “opperbroers” waar ik heel veel van leer. Zelf help ik wanneer ik kan, bijvoorbeeld door te kletsen met mensen in de buurthuiskamer. Dit is gewoon mijn plek, ik wil er nooit meer weg."
