Het is winter, akelig koud en er is letterlijk geen plek in de herberg. Ik heb net meegedeeld aan de bezoekers van de opvanglocatie dat we, vanwege de lockdown, met tijdvakken werken. We moeten rouleren, simpelweg omdat anders vandaag niet iedereen kan eten. Buiten vriest het en de sfeer op de groep is al dagen grimmig. De overlevingsstand is voelbaar. Henk staat met zijn jas nog aan tegen de verwarming. “Dus dan stuur je ons weer naar buiten? En dan?” Ik merk een brok in m’n keel als ik toegeef dat ik dat eigenlijk ook niet weet. Machteloosheid overheerst. Ik zit in een positie waarin ik helemaal niet wil zijn. Met een wereld in lockdown en gevoelstemperatuur -10 is de straat de eenzaamste plek waar je kunt zijn. En nu moet ik beslissen wie daar wanneer heen moet?
‘Ze heeft gisteravond een miskraam gehad’
Bij de ingang herpak ik mezelf. Pascal en Anna komen binnen. Mijn collega spreekt Anna aan om een tascontrole te doen. Gisteren heeft ze namelijk wodka gedronken op de groep, wat absoluut niet mag. Pascal komt naar mij. “Je moet iets weten”, zegt hij. “We waren gisteravond aan het wachten in een parkeergarage tot de nachtopvang openging en toen heeft ze een miskraam gehad. Het gaat niet goed met haar.” Normaal ben ik niet snel op mijn mondje gevallen, maar nu valt alles in mij stil. Kippenvel worstelt zich over mijn hele lichaam naar de oppervlakte. Op een koude winteravond. Een miskraam in een donkere parkeergarage. Anna was zwanger. Ze probeerde overdag nog te vluchten in de drank, maar werd ’s avonds al ingehaald door de realiteit. Voor haar maken we daarom de hele dag plek in onze herberg. Zonder tijdvakken. Dat is alles wat we kunnen doen.
Deze dag duurt eindeloos lang, maar klagen durf ik niet. Want vanavond kan ik aanschuiven bij het diner met mijn familie. Ik hoef vanavond niet door de kou naar een parkeergarage. Ik heb een herberg, waar altijd plek voor mij is. Eén die ik altijd maar voor lief nam, tot vandaag.
Lisanne Rietman (23) werkt bij het Leger des Heils als groepsbegeleider in de maatschappelijke opvang. Hier kunnen dak- en thuisloze mensen terecht voor hulp en begeleiding. Er is een douche, een maaltijd, een slaapplek en/ of (kortdurende) opvang mogelijk. Meestal hebben deze mensen te maken met veel problemen tegelijkertijd.
