Gezin in de opvang: Ilse en Imani dromen van een thuis

In het noordoostelijkste puntje van Amsterdam staat een bijzondere locatie van het Leger des Heils: de Noordkaap. Op de vierde etage van de betonnen kolos woont Ilse (37) met haar dochter Imani (3). Tijdens de coronacrisis liep Ilses inkomen sterk terug en moest ze haar huis in De Pijp verlaten. Vanuit haar tijdelijke woning droomt ze van een nieuwe plek voor haarzelf en haar dochter.

Op de begane grond van de Noordkaap is het een gezellige drukte. Mensen uit de wijk komen een praatje maken in de buurthuiskamer, ouders en kinderen passen items uit de tweedehandskledingwinkel en medewerkers van 50|50 Food maken de lunchroom schoon na de lunchdrukte. Hier komen medewerkers, die overdag in de kantoorruimtes op de bovenste verdiepingen van het gebouw zitten, hun lunch of een kop koffie halen. Op de overige etages van de Noordkaap zijn woonplekken.

Echt stil is het zelden in het gebouw, vertelt Ilse: “Het was wel even wennen toen we hier kwamen wonen. Je hoort allemaal geluiden die je niet kent, de wind giert soms door het huis en je hoort kinderen spelen op de gang. Vaak gingen ze door tot half tien ’s avonds en lagen Imani en ik er wakker van. Nu gaat dat beter, de kinderen mogen niet meer op de gang voetballen. Maar dat vind ik ook wel weer zielig, waar moeten ze dan heen?” Ilse en Imani hebben het namelijk nog relatief ruim met z’n tweetjes. Ilse: “In sommige van dit soort studio’s wonen ze met z’n vieren. Ik snap best dat ouders dan soms gek worden van hun kinderen en ze maar even de gang op sturen. Het is een beetje kamperen hier, deze studio is je gang, je keuken, je speelruimte, studeerruimte, alles in een.”

Ilse heeft duidelijk haar best gedaan om hun tijdelijke onderkomen gezellig te maken. Er hangt een ingelijste poster aan de muur van Salvador Dalí. Ook een ‘schilderij’ van Imani’s hand heeft een plekje. Op een bureau annex eettafel staat de computer waarop Ilse haar foto’s bewerkt. Naast haar werk in de kinderopvang en de zorg voor haar dochter is Ilse namelijk ook fotograaf. “Voor de coronacrisis was dat mijn werk, ik fotografeerde kunst. Nu fotografeer ik de mensen van de Noordkaap. Dat vind ik leuk om te doen, maar het is lastig afspraken maken. Soms zit ik uren op iemand te wachten die uiteindelijk niet komt opdagen.”

De coronacrisis was de reden dat Ilse zich liet omscholen richting de kinderopvang. Ze kon niet meer rondkomen van haar fotografie. Maar haar werk in de kinderopvang bleek evenmin genoeg om haar appartement in de populaire Amsterdamse wijk De Pijp te blijven betalen. Ilse gaf dit meerdere keren aan bij de gemeente, maar “als je geen schulden hebt en wel een dak boven je hoofd, dan kunnen ze je niet helpen. Pas toen mijn verhuurder een rechtszaak tegen mij begon vanwege de schulden die ik bij hen had gemaakt, kwamen de instanties in beweging en kon ik uiteindelijk hier terecht. Maar zo’n rechtszaak is hartstikke stressvol en ik wilde helemaal geen schulden maken.”

Ondanks tegenslagen blijft Ilse positief. Nu ze in de kinderopvang werkt, wil ze daar ook in verder. Ze doet een studie voor pedagogisch coach en is bezig met de publicatie van een kinderboek. “Elke zaterdag heeft Imani dansles, dat is gesponsord vanuit het Sportfonds. Ondertussen kan ik dan studeren. En elke zondag proberen we naar een museum te gaan, dat kan met de stadspas. Ik zorg wel dat we vaak op pad zijn, dan zit je hier niet zo vast.” Aan haar muur hangt een vision board voor hoe Ilse haar en Imani’s toekomst ziet. “Hopelijk kan ik weer een woning in de Pijp krijgen, dichtbij mijn werk en dichtbij Imani’s opvang. Dan kan Imani daar ook naar school volgend jaar.”