Klimmen, wandelen, boogschieten: een enthousiaste groep deelnemers en begeleiders van onze zorglocatie Huis en Haard in Den Haag beleefde onlangs een avontuurlijke survivalvakantie in de Belgische Ardennen. ‘Normaal gesproken helpen wij de deelnemers, nu waren de rollen soms omgedraaid.’
Het idee kwam oorspronkelijk van Iwan. De woonbegeleider en ervaringsdeskundige ging in het verleden eens survivallen. ‘Dat was best wel spannend. Want ook al zit je in een team, je moet je eigen angsten overwinnen. Daar kwam ik mezelf wel tegen.’ Het leek hem een goed idee om zoiets ook te organiseren voor de deelnemers bij Huis en Haard.
Iwan stelde het voor aan afdelingsmanager Irene. ‘Ik zag het ook gelijk zitten’, vertelt ze. ‘Bewonersvakanties organiseren we ieder jaar, maar dan zitten we in een huisje en gaan dan bijvoorbeeld bowlen of met elkaar uit eten. Door te survivallen leren we elkaar op een andere manier kennen. Ook past het goed bij de uitdagingen die onze deelnemers in hun leven moeten doorstaan.’
Iedere deelnemer was van harte welkom. Op de locatie hing een inschrijflijst waar zowel deelnemers en begeleiders zich kunnen inschrijven. Op de dag van vertrek haakten er deelnemers af. De reden: net in die week worden salarissen en uitkeringen uitbetaald en dat brengt andere prioriteiten met zich mee. Maar de reis ging door, en een iets kleiner gezelschap stapte in de bus.
'Mensen voelen zich veilig in de natuur'
In twee grote bivaktenten werd er gekampeerd in de bossen. Overdag was er een actief programma, met onder andere boogschieten, een klimparcours afleggen, wandelen en een dropping. De avonden brachten deelnemers en begeleiders door bij het kampvuur. ‘We hadden verwacht dat mensen zich zouden terugtrekken, maar dat is niet gebeurd.’
Integendeel: de vakantie had een positieve invloed op de deelnemers. Iwan vertelt: ‘Eén van de deelnemers heeft vaak last van nachtmerries. Maar in de tent sliep hij heel goed. Hij voelde zich veiliger in de natuur, vertelde hij. Voor hem was het een soort reset, en hij slaapt nog steeds beter dan eerst. Weer een andere jongen is altijd heel stil en lijkt wat afwezig. Maar op de vakantie was hij ineens heel zorgzaam voor iedereen.’
‘Er komt een andere dynamiek naar boven’, beaamt Irene. ‘De rollen waren soms omgedraaid. Sommige deelnemers waren beter in de sportieve activiteiten dan hun begeleiders, en staken hen de helpende hand toe. Normaal gesproken geven wij advies aan deelnemers, nu was het weleens andersom. Ook de begeleiders verlegden hun grenzen.’
Op de vraag of de vakantie voor herhaling vatbaar was, klinkt een volmondig ‘ja!’. Dat geldt allereerst voor de begeleiders. ‘Normaal gesproken ga je na je werkdag naar huis, maar nu breng je de avonden met elkaar door’, zegt Iwan. Maar ook de deelnemers zijn positief. ‘Na 6 kilometer wandelen door kou, regen en modder begon een deelnemer te mopperen. Maar bij aankomst had hij het toch heel leuk gevonden.’
