Voor Sandra (54) is haar levensboek een cadeau aan haar vierjarige zoon. Haar levensverhaal is opgeschreven door Petra (47), die zich speciaal voor dit project heeft aangemeld als vrijwilliger. Vandaag is het moment waar beide naar toe hebben geleefd: de overhandiging van Sandra's levensboek.
Het levensboek is een project van de afdeling geestelijke zorg in de regio Noordoost. Geestelijk zorg gaat over het welbevinden van mensen, die betekenis en waarde ervaren in hun leven. Niet de problematiek, maar iemands levensverhaal staat centraal.
In de buurthuiskamer in Deventer vertellen Sandra en Petra hoe het levensboek tot stand is gekomen. “We hebben in totaal zes gesprekken gehad.” vertelt Petra. “Om de twee weken kwam ik bij Sandra thuis langs en namen we zo'n 50 minuten de tijd voor het gesprek.” Lang genoeg vinden beide. In de afgelopen weken heeft Sandra meegelezen met de stukjes die Petra na ieder gesprek had opgeschreven.
“Het is geen verdrietig verhaal geworden,” zegt Sandra, “En dat komt door jou Petra. Je bent een mooi klankbord en je stelt goede vragen.” Petra lacht, neemt het compliment in ontvangst en zegt: “Het kistje met vragen heeft ook meegeholpen.” Voorafgaand aan het project ontving Petra een klein houten kistje met kaarten waarop levensfasen en vragen geschreven staan.
Het hele verhaal
Elke fase van Sandra's leven is meegenomen in haar levensboek. Het was voor Sandra vooral moeilijk om over haar jeugd te praten. Op 13-jarige leeftijd verloor Sandra haar moeder. Haar vader stierf toen ze 16 was. Dit heeft een grote impact gehad op haar leven en is de reden voor Sandra om een levensboek te maken voor haar zoontje. “Sommige herinneringen wil je wegstoppen, maar door Petra en het levensboek kwamen deze vergeten momenten weer terug.” vertelt Sandra.
In het levensboek deelt Sandra hoe ze, in haar pubertijd en in de jaren daarna, de steun van haar ouders heeft gemist. En hoe ze geconfronteerd werd met eenzaamheid en het gevoel nergens thuis te horen. Maar haar verhaal vertelt ook hoe ze zich staande heeft gehouden. “Ik ben een vechter en dat kun je teruglezen.” zegt Sandra met tranen in haar ogen.
“Met een boek kun je iemand in het licht zetten." Petra
Aan het einde van het gesprek overhandigt Petra het levensboek aan Sandra. Sandra is er stil van. Ze bladert er doorheen en kijkt als eerst naar de foto's. Ze draait het boek om en wijst naar een foto van zichzelf waarop ze ongeveer 17 jaar is en tegen een boom aan leunt. “Als mens moet je gesteund worden. Je hoeft niet altijd iemand te begrijpen of leuk te vinden,” zegt Sandra, “maar je moet elkaar helpen. Daarom ben ik ook vrijwilliger geworden bij de buurthuiskamer.”
Ontvouwen
Petra koos een gedicht uit voor de laatste pagina van Sandra's levensboek. Petra: “Het gedicht heet ‘ontvouwen’, en is van Anneko. Ik vind het echt passen bij Sandra's levensloop.” Dat vindt Sandra ook: “Ik heb geleerd om milder te zijn voor mijzelf en anderen. Ouder worden is niet altijd leuk en ik ben niet de jongste moeder, maar er is tijd om te ontvouwen en te genieten. Nu heb ik alvast voor mijn zoontje een mooi naslagwerk dat laat zien wie ik ben.”
