Jaarlijks komen er duizenden bezoekers naar een van de ruim 130 buurthuiskamers van het Leger des Heils. Voor de een is het een plek om de handen uit de mouwen te steken als vrijwilliger, voor de ander is het een plek om mensen te ontmoeten. "Ik voel me hier thuis."
In de verschillende buurthuiskamers is altijd iets te doen. Er worden activiteiten georganiseerd, maaltijden geserveerd en vooral heel veel kopjes koffie gedronken. Er is ruimte voor ontmoeting, gesprek en ontspanning. Mensen komen met verschillende redenen naar de buurthuiskamer. Iedereen heeft een eigen verhaal. Maar wat je verhaal ook is, je bent altijd welkom.
Lees hier een aantal verhalen van bezoekers en vrijwilligers uit de buurthuiskamers:
Naam: Gerrit (76)
Locatie: Drachten
“Ik kom al ruim 4 jaar in deze buurthuiskamer. Dat kwam in eerste instantie door mijn vrouw. Er is namelijk ook een kledingwinkel op deze locatie en mijn vrouw hield er nogal van om een ‘modeshow’ te geven. Ze trok dan allerlei outfits aan liep trots door de winkel. Helaas is ze 1,5 jaar geleden overleden. Ik mis mijn lieve Katrientje nog iedere dag. Ik noemde haar altijd zo, het was haar koosnaampje. Voor mij had ze geen koosnaampje hoor, een schop onder m’n kont kon ik krijgen, haha!
Na haar overlijden is deze plek voor mij een rustpunt geworden. Ik ben hier graag. Tegenwoordig help ik als vrijwilliger op vaste dagen met het schenken van koffie. Ik houd ervan om bezig te zijn. Mijn hele leven heb ik als vrachtwagenchauffeur gewerkt. Toen ik eenmaal met pensioen mocht, heb ik een opleiding tot verkeersregelaar gevolgd, zodat ik een paar dagen kon blijven werken. En nu werk ik dus nog steeds 2 dagen per week in de buurthuiskamer.”
Naam: Gerrit-Jan (65)
Locatie: Drachten
“Ik heb in mijn leven heel wat gereisd en van de wereld gezien. Grote wereldsteden en prachtige natuurgebieden. Maar uiteindelijk ben ik neergestreken in het mooie Drachten. Hoewel de wereld veel mooie plekken te bieden heeft, houd ik van de rust hier. Ik woon hier alleen, maar door de buurthuiskamer voel ik me niet alleen. Ik kom hier op vaste dagen om gezellig mee te eten. Veel andere bezoekers ken ik nu, dus dat is leuk.
De eerste keer dat ik hier binnenstapte, nu ruim 2 jaar geleden, voelde het gelijk als een warm bad. De mensen zijn vriendelijk en gastvrij. Je ziet hier Gods liefde in de praktijk. Dat vind ik mooi om te zien. Sommige mensen denken dat er bij het Leger des Heils alleen maar dakloze mensen komen, maar ik ontmoet hier vaak hele gewone, alledaagse mensen. Ik voel me hier thuis.”
Naam: John
Locatie: Groningen
“Ik ben in deze buurthuiskamer terechtgekomen door nood: ik ben al 7 jaar dakloos. Na wat omzwervingen in de omgeving van Rotterdam ben ik hier terechtgekomen. Deze buurthuiskamer voelt als thuis en de bezoekers als familie. De mensen hier zijn echt heel vriendelijk en gastvrij. Het is als een paraplu waar ik onder mag schuilen. Het is fijn om hier te zijn, ik kan hier opladen. De mensen hier zien mij voor wie ik ben.
Als je ruim 7 jaar op straat leeft, dan weet je wel hoe je daar mee om moet gaan. Ik ben er een stuk socialer door geworden. Omdat ik vaste rondjes loop en mensen vaak vraag om wat geld, kennen sommige mensen mij al van de straat. Ik heb ook een eigen manier: ik spreek mensen aan die stilstaan, je moet mensen niet dwingen, ik zeg eerlijk waar ik het geld voor gebruik en ik vraag altijd om €0.80 cent, dat is mijn geluksgetal. Die eerlijkheid heeft me ver gebracht.
Ik geloof dat het ook weer beter zal gaan met mij. Dat mijn situatie gaat veranderen. Ik ben een kunstenaar, maak graag muziek en wil ooit nog een boek schrijven. Binnenkort word ik beroemd, dat weet ik zeker.”
Naam: Dineke
Locatie: Groningen
“Ik ben vrijwilliger in de buurthuiskamer van Groningen. Iets voor iemand anders betekenen, mensen helpen, dat vind ik hier zo mooi aan. En het is altijd zo gezellig. Er komen lieve mensen en ik ben hier graag. Ik ken veel bezoekers ook goed, waaronder John.
Een tijdje terug, het was hartje winter en het vroor buiten, was John hier in de buurthuiskamer. Hij was hartstikke ziek, maar kon niet naar een opvang. Ik heb toen een dokter gebeld, en die zei: ‘John mag zo zeker niet buitenslapen.’ Ik heb toen een andere vrijwilliger opgebeld en samen besloten we dat John op de bank in de buurthuiskamer kon blijven slapen. Ik sliep samen met de andere vrijwilliger op kantoor, en John lag warm op de bank in de huiskamer. Het was een soort slaapfeestje, een echte warme deken.”
Naam: Steve (45)
Locatie: Groningen
“Zo’n 2 jaar geleden ben ik hier komen werken als vrijwilliger. De eerste dag dat ik binnenstapte was het zo gezellig, ik voelde me gelijk thuis. Gaandeweg leer je steeds meer bezoekers en andere vrijwilligers kennen. Dat is leuk, want ik spreek hen nu niet alleen meer in de buurthuiskamer, maar ook daarbuiten.
Ik heb een pittige tijd achter de rug. Tussen 2019 en 2020 ben ik dakloos geweest. Ik raakte mijn baan kwijt, mijn huis, en stond op straat. Toen ben ik voor het eerst met het Leger in aanraking gekomen. Via de nachtopvang van het Leger des Heils heb ik uiteindelijk weer een eigen kamer gekregen en kon ik begeleid wonen. Ik heb er hard voor geknokt, en tegenwoordig woon ik weer op mezelf. Door deze hele situatie heb ik veel geleerd. Ik weet hoe het is om op straat te slapen, ik heb de ervaring. Dat probeer ik nu positief in te zetten door anderen weer te helpen.”
Naam: Coby (81)
Locatie: Groningen
“Iemand moet de oudste zijn hier, en dat ben ik. Al ruim tien jaar werk ik 5 dagen per week als vrijwilliger in de buurthuiskamer. Daardoor ben ik een beetje de vraagbaak van alle vrijwilligers. Ik weet alles hier te liggen. Het contact met mensen, hulpvaardig zijn, dat spreekt me enorm aan. En gelukkig kan ik het nog. Al heb ik al wel gezegd: als ik straks wat ouder ben en het gaat niet meer zo makkelijk, dan kom ik een dagje minder per week.
We hebben hier ook een kledingwinkel. Omdat ik goed overweg kan met de naaimachine, repareer ik hier regelmatig kleding. Als er een knoop kwijt is of een broekspijp te lang, dan ga ik ermee aan de slag. Het is heerlijk om zo bezig te zijn, thuiszitten is voorlopig nog niets voor mij!”
