Kinderrechter

Er ligt een dikke map voor me op tafel. Dit dossier vertelt het verhaal van een aantal jaar van jouw leven. Ik schrik als ik lees wat jij in je jonge leven allemaal al hebt meegemaakt.

Zoveel geweld en angst. Jouw vader is nu niet aanwezig in je leven en dat zal de komende tijd ook zo blijven. Jouw moeder is naar de andere kant van het land verhuisd. Ook in het pleeggezin waar je een tijd woonde, vond jij je thuis niet. Jij wilde zo graag voor je broertje en zusje zorgen dat het jouw ontwikkeling in de weg stond. Het is alsof je een wijze volwassene bent in de verpakking van een slungelige puber.

Wanneer ik jou leer kennen, woon je net in je nieuwe pleeggezin. Van jou hoef ik dit geen pleeggezin te noemen; dit is gewoon het gezin van een vriendje waar jij woont. Je bent voor hen niet anders dan hun andere kinderen. Je voelt je er thuis en zij zorgen graag voor je. Ik zie je tot rust komen. Je begint eindelijk gewone puberdingen te doen: sporten, chillen met vrienden, te veel op je telefoon zitten en stiekem de voorraadkast plunderen.

Na een tijdje moet ik van de kinderrechter onderzoeken of jij nog bij je moeder kunt wonen. Een moeilijke keuze, die niet snel gemaakt is en waar veel professionals in meedenken. Ik praat er met jou over. Op die momenten zie ik hoeveel jij van je ouders en broertje en zusje houdt. Naarmate de tijd vordert zien we dat jouw ouders je niet kunnen geven waardoor jij je gezond kunt ontwikkelen. Teleurstellingen blijven zich opstapelen. Hoewel je moeder wel wil en erg haar best doet, lukt het haar niet om voor je te zorgen.

Na een aantal jaar hakken we de knoop door. De kinderrechter beslist dat jij in het ‘pleeggezin’ blijft. Want daar krijg je wat je nodig hebt om een gezonde, volwassen man te worden. Je blijft daar wonen en gaat in het weekend bij je moeder logeren.

Maanden later ben ik in de rechtbank voor een andere zitting. Aan het einde van de zitting vraagt de kinderrechter mij om even te blijven zitten. De hoge, zware deuren sluiten zich achter mijn cliënt. Zonder jouw naam te noemen, beschrijft de kinderrechter jou en vraagt ze hoe het met je gaat.

Het is al een hele tijd geleden dat ik samen met jou in de rechtbank was. Ik zie aan de kinderrechter dat jouw verhaal haar geraakt heeft. Het duurde even en zeker voor jouw moeder is het erg verdrietig. Maar langzamerhand heeft iedereen zich bij het besluit neergelegd. Dit moet impact op jou hebben gehad, maar dat wordt aan jou niet teruggezien. Je doet het heel goed op school. Sinds kort heb je zelfs een bijbaan. Je maakt graag vrienden en brengt veel tijd met hen door. Het lijkt alsof er een gewicht van je schouders is gevallen nu de knoop is doorgehakt. Je moeder en jij zien elkaar zo vaak mogelijk. Jouw moeder leert hoe ze in deze situatie de moeder kan zijn die ze voor je wil zijn. Ze houdt van jou en is trots op je. Deze zomer ga je zelfs twee keer op vakantie: én met jouw moeder én met het pleeggezin.

Ik vertel de kinderrechter hierover en dat jouw moeder blij is met het pleeggezin waar je woont. Ik betrap me erop dat ik op het puntje van mijn stoel zit en breed glimlach terwijl ik dit vertel. Mijn gezichtsuitdrukking wordt weerspiegeld op het gezicht van de kinderrechter die achter de verhoogde tafel tegenover me. Met de mensen die het beste voor jou willen, is het gelukt om jou in je fijne pleeggezin de mogelijkheid te geven je te ontwikkelen als elk ander kind van jouw leeftijd.  

Met een glimlach op mijn gezicht en een warm gevoel van trots loop ik de rechtbank uit. Dit is waar ik dit werk voor doe.