Laurens vraagt aandacht voor veteranenzorg

“Ik heb negen jaar bij de mariniers gewerkt. In Rotterdam ben ik opgekomen, later ben ik op Curaçao geplaatst en vervolgens in Doorn waar ik verschillende functies vervuld heb. Als marinier hoor je bij de elite-eenheid van Defensie. Je gaat onder andere op missie naar het buitenland. Zo ben ik in november 2009 voor vijf maanden uitgezonden naar Afghanistan."

“Ik kwam thuis te zitten met PTSS en heb Defensie in december 2013 verlaten. Helaas ging het daarna echt niet goed met mij. De klachten namen toe, en ik kreeg te weinig hulp. Als ik hier in Nederland over de weg reed, zocht ik bijvoorbeeld naar bermbommen. Ik zag overal gevaar. Ik werd depressief en reageerde niet meer normaal op situaties. Uiteindelijk kon ik kiezen: ik geef het leven op, of ik zoek hulp. Ik heb voor dat laatste gekozen. Het was een zwaar traject waarin ik veel ben kwijtgeraakt. Maar dit gaf mij wel de mogelijkheid om opnieuw te beginnen in het leven. En juist door deze ervaring, heb ik een drive om mensen te helpen.”

“Eerlijk gezegd: totaal niet. De wereld van een marinier is een wereld apart, het is een echte mannenwereld, waarin bijvoorbeeld weinig ruimte is voor emoties. In mijn werk bij een maatschappelijke opvang heb ik veel vrouwelijke collega’s, is het de bedoeling dat je emoties toont en ook leert lezen bij andere mensen. Voor mij is er geen overlap, maar ik vind het ontzettend mooi om te doen.”

"Na mijn diensttijd, heb ik te weinig nazorg gekregen. Daardoor zijn mijn klachten heel erg toegenomen en ben ik getekend voor het leven. Ik ben niet de enige bij wie het zo is gegaan. Dit gebeurt bij veel meer veteranen, die ik heb gesproken. Ik heb gezien hoe het Leger des Heils bezig is om een oplossing te zoeken voor dat probleem. Daar heb ik een connectie gevonden. Maar voor dit probleem moet aandacht gevraagd worden. Meelopen met het Defilé is voor mij de manier om dat te doen.”

“Nee, niet specifiek. Ik heb op de groep wel mensen die oudgediende zijn, maar die zijn niet op uitzending geweest. Maar ook mensen die nooit bij Defensie hebben gewerkt, kunnen te maken krijgen met PTSS. De oorzaak mag dan anders zijn, het probleem is hetzelfde. Ik merk dat ik mij goed in deze mensen kan verplaatsen, door mijn eigen achtergrond.”

“Een speciale opvang zou erg helpen. Op missie gaan is een bijzondere ervaring, dit is vaak niet te bevatten voor mensen die het niet hebben meegemaakt. Je zit in een andere wereld, dat merk je aan alles. Ik denk dat het goed is als veteranen worden opgevangen op een manier en door mensen die passen in die wereld.”