Majoor Bosshardt en de media

Majoor Bosshardt die Herman Brood inzeept terwijl hij in bad zit. Die scène uit Villa Felderhof in 1996 weten veel mensen van boven de 40 zich nog goed te herinneren. Maar de liefde tussen de media en de majoor begon veel eerder. De majoor was haar leven lang een wandelende reclame voor het Leger des Heils. Op slimme manieren wist zij de media voor zich en voor het Leger te winnen. 

Haar eerste optreden op tv wist majoor Bosshardt meteen om te zetten in cash. In 1959 werd ze door presentator Bert Garthoff met een smoes naar de studio gelokt voor het programma Anders dan Anderen. Er waren allerlei mensen rond de majoor aanwezig, ook vrouwen die op de Wallen werkten, in die tijd een heel gewaagd onderwerp. Bosshardt stal de show met haar ontwapenende optreden en nog tijdens de uitzending begon de telefoon te rinkelen. Het geld en de spullen stroomden binnen en de uitzending liep uren uit. Vanaf dat moment kon ze niet meer over straat zonder herkend te worden. 

De term Public Relations bestond in haar tijd nog niet, maar majoor Bosshardt voelde feilloos aan hoe ze de media kon inzetten. Ze bedacht van alles om de buurt op de hoogte te houden van haar activiteiten, om het grote publiek te bereiken en donateurs te werven. Zo maakte ze zelf een nieuwsbrief, die ze stencilde en rondbracht of opstuurde. Ze deelde de Strijdkreet, het blad van het Leger des Heils in die tijd, uit bij benzinepompen in het hele land. Als ze onderweg moest tanken, zorgde dat ze altijd, maar dan ook altijd, brochures op zak had om weg te geven.

De kranten stonden er bol van en het werd wereldnieuws: op 28 april 1965 werd prinses Beatrix gesignaleerd op de Wallen terwijl ze vermomd over straat ging samen met majoor Bosshardt. Het was een gewaagde actie, maar de prinses moest en zou met de majoor mee. Ze wilde weten wat zich afspeelde op de Wallen, maar kon als lid van het koninklijk huis niet gemakkelijk een bezoek brengen. “Ik wil graag precies hetzelfde programma meedraaien dat u op andere avonden ook heeft,” zei ze, en ze vermomde zich met een pruik, een bril en een regenjas. Op straat herkende niemand haar. Samen bezochten ze kleinbehuisde arme gezinnen en prostituees en begonnen toen met het uitdelen van de Strijdkreet in cafés. Daar herkende een royaltyfotograaf haar aan haar kuiten. Maar Beatrix herkende de fotograaf ook en trok Bosshardt mee een taxi in. Toch wilde ze van geen ophouden weten, de tocht moest worden afgemaakt: “Hierna kan het nooit meer", zei ze. “Ach,” zei Bosshardt later, “achteraf was het goede reclame voor het Koninklijk Huis en voor het Leger des Heils.” 

Na de wereldberoemde foto met prinses Beatrix werd de majoor talloze keren gevraagd om op radio en televisie te verschijnen. Ze zei zelden nee, omdat ze altijd een kans zag om het werk van het Leger des Heils onder de aandacht te brengen. Haar beroemdste optreden is ongetwijfeld in het programma Villa Felderhof, waar ze kunstenaar Herman Brood onbekommerd inzeepte terwijl die in bad zat. Het gevoel voor media en hoe ze die moest inzetten om haar doelen en die van het Leger te bereiken, is niet gemakkelijk te evenaren. Majoor Bosshardt was dan ook niet zomaar een ‘BN-er die zich inzet voor een goed doel’. Ze was het Leger des Heils en daardoor voelde haar optreden in de media altijd heel oprecht aan. Daar wist ze handig gebruik van te maken, met een geweldig resultaat.