Meinke Ehrhardt loopt 24 juni mee

“Ik heb dertien jaar bij Defensie gewerkt, vanaf 2001; eerst als onderofficier, later als Militair Verpleegkundige. In 2008 vertrok ik als verpleegkundige met de luchtmobiele brigade naar Afghanistan. We hebben daar onder anderen collega Mark verloren, hij stapte op een bermbom. Gelukkig ben ik in staat om bij alles wat in Afghanistan is gebeurd te denken: dat is daar gebeurd, niet hier. Soms vroegen mensen: waar doe je het allemaal voor? Zelf vroeg ik me dat ter plekke ook weleens af. Maar dan dacht ik: wat als we één Afghaans meisje kunnen redden, die in het Westen een studie kan volgen om later iets goeds te doen voor haar vaderland? Dat is altijd mijn houvast geweest.”

“Bij Defensie was ik leidinggevende, dat ben ik nu weer. En opnieuw heb ik met mensen uit alle lagen van de bevolking te maken. Daarnaast werk ik op mijn huidige locatie met veel mannelijke deelnemers; in Afghanistan was ik buiten de poort ook de enige vrouw, met alleen mannelijke collega’s. Dat past me goed.”

“Ik had eerder niet per se behoefte om contact te zoeken met oud-collega’s van Defensie. Dat ik vorig jaar meeliep, was dus best een stap. Maar ik vond het heel fijn, omdat het niet over mijzelf ging als veteraan, maar over een groter doel: bekend maken dat het Leger des Heils aandacht heeft voor veteranen. Het was een heel mooie ervaring. De verbondenheid die je voelt met al die oud-collega’s die je herkent, maar ook met collega’s van het Leger des Heils is uniek. Ik voelde me trots dat ik mee kon lopen namens het Leger des Heils. De aanmoedigingen van mensen langs de lijn hielpen daar ook bij. Dat was heel bijzonder.”

“Binnen het Leger des Heils komt er steeds meer aandacht voor veteranen en oudgedienden. We hopen eind dit jaar ook een speciale opvang te openen, speciaal voor deze doelgroep. Het wordt steeds duidelijker hoe groot deze doelgroep is en dat daar speciale aandacht voor nodig is. Ik loop weer mee om die aandacht te vragen. Daarnaast was het vorig jaar ook echt een mooie dag. Voor mijzelf maar ook voor alle bezoekers. Ik ben daar graag nog een keer bij.”

“Ik heb meerdere veteranen in de Dag- en Nachtopvang gehad. Doordat ik zelf veteraan ben, hebben we aan één woord genoeg, hoe verschillend de mensen ook zijn. Zo was er iemand die veel last had van PTSS, herbelevingen. Zo gooide hij een keer de koffiepot door de woonkamer heen, omdat de koffie op was. Hij begon te hyperventileren. Het enige wat ik deed, was een hand op z’n schouder leggen. De tranen rolden over z’n wangen, en later kregen we nog een goed gesprek. ‘Weet dat je niet de enige bent’, zei ik. Andere collega’s was dit vermoedelijk niet gelukt, die zien alleen iemand die boos is en met een koffiepot gooit. Een andere veteraan wilde altijd een stoel tussen de deur, omdat die niet dicht mocht zitten. Omdat je snapt waar het vandaan komt, kun je daar beter op reageren. Van mij mocht er een stoel tussen de deur, en die man vond dat fijn.”

“Structuur en duidelijkheid over afspraken en grenzen. Maar ook: aandacht voor hun psychische belasting en ruimte om over hun ervaringen te praten. Wat dat betreft zou een speciale veteranenopvang ideaal zijn.”  

“Het moet overzichtelijk en kleinschalig zijn. Veel veteranen die ik in de reguliere opvang heb gesproken, vinden het al snel te groot of te onoverzichtelijk. Dat gaat over een stukje controle hebben. Om ervoor te zorgen dat ze zich veilig voelen, moeten ze bijvoorbeeld goed zicht hebben op uitgangen. Maar ook een plek in de natuur en voldoende sportgelegenheid zijn belangrijk. Dat zijn oude, militaire gewoonten die helpen om aansluiting te vinden bij de veteranen.”

“Er is tot nu weinig specifiek gericht op veteranen, terwijl het wel een groep apart is. Wat die mensen hebben meegemaakt op uitzending, kun je niet snappen of begrijpen als je het zelf nooit hebt meegemaakt. Daar komt bij dat veel militairen erg jong zijn als ze in dienst gaan. Ze groeien daardoor als het ware op als militair. Ze spreken een bepaalde taal, hebben bepaalde gewoonten. Om die te begrijpen, moet je erbij horen. Dan kun je deze veteranen die het moeilijk hebben echt helpen.”