“Tijdens de eerste coronagolf is er landelijk een bericht uitgegaan naar de mensen werkzaam in de prostitutie. Hierin is het nummer van het Leger des Heils gedeeld, om zo te laten weten dat we juist nu klaarstaan om hulp te bieden. De Afdeling Vreemdelingenpolitie, Identificatie en Mensenhandel heeft hierin ook naar ‘Terecht Limburg’ doorverwezen. Dat heeft echt gewerkt, want we zagen echt een toestroom van mensen,” zegt Renée van Haarlem. Renée is maatschappelijk werker bij het project Terecht en Levenskracht in Maastricht.
Renée noemt een voorbeeld: “We raakten in contact met een vrouw; transgender en afkomstig uit Roemenië. Ze werkte illegaal en had daardoor geregeld te maken gehad met invallen door de politie. In de afgelopen jaren was ze ook zo nu en dan dakloos. Ze gaf aan heel graag te willen uitstappen, maar wist niet hoe. Dit komen we vaak tegen.”
Helemaal niks
“Vanaf de basis hebben we samen met haar alles moeten opstarten. Van onderdak, tot een inschrijving bij de gemeente en ook het aanvragen van een uitkering. Eigenlijk had ze helemaal niks. Gelukkig vond ze snel een kamertje, dat we snel hebben kunnen financieren vanuit het landelijke noodfonds, mede mogelijk gemaakt door de EO. Het duurde even, maar met hulp van een jobcoach vonden we zelfs werk voor haar. Helaas kwam dat uiteindelijk stil te liggen, ook door corona. Ze werd ontslagen. Vanaf juni zijn we al bezig om een uitkering voor haar aan te vragen."
Complexe situatie
"En niet alleen voor haar is de situatie complex," vervolgt ze. "In Limburg zijn de prostitutiegebieden verdeeld. Er is geen ramengebied, maar er zijn ongeveer 16 clubs, waaronder seksclubs, sauna’s en massagesalons, verdeeld over de hele provincie. Omdat de doelgroep vaak niet woont in de plaats waar wordt gewerkt, zijn eigenlijk alle 44 gemeentes wel op een of andere manier betrokken. En iedere gemeente gaat hier anders mee om. Daarbij komt ook nog eens dat er in clubs wordt gewerkt volgens een fictieve dienstbetrekking genaamd ‘opting-in’. Ondanks het feit dat er hierbij belasting wordt afgedragen, geeft dit geen recht op bijvoorbeeld een Tozo (Tijdelijke overbruggingsregeling zelfstandig ondernemers). De mensen in Limburg zitten dus echt in een bijzonder complexe situatie.”
Basisbehoefte
“Een inkomen is echt een basisbehoefte. Zonder dat kun je niet werken aan een andere toekomst. Het maakt dat mensen stil komen te staan. Ook zorgt het voor weinig vertrouwen in instanties. Ik vind dit moeilijk, want vanuit mijn functie wil ik graag hoop kunnen bieden en dat wordt hierdoor zo moeilijk. Je strijdt dan voor praktische zaken, en komt dan helemaal niet toe aan de psychische problematiek. Eigenlijk zou een gemeente hier ook verantwoordelijkheid in moeten nemen. Nu weet ik dat de knelpunten echt wel onder de aandacht liggen, maar voor nu lost dat nog niets op,” aldus Renée.
Illegaliteit
“Ik maak me zorgen over het feit dat de mensen nu door de coronamaatregelen in de illegaliteit verdwijnen, omdat ze toch geld nodig hebben. Het lijntje dat we hebben wordt dan dun en fragiel. Daarbij heb ik het gevoel dat mensen die werken in de prostitutie soms worden vergeten in onze samenleving. De situatie rondom corona is voor hen ook erg onduidelijk, helemaal voor de mensen die volgens het 'opting-in principe' in de clubs werken. Hier wil ik graag wat aan doen. Ik wil juist strijden voor de mensen die in de prostitutie werken en het nu zo zwaar hebben,” zegt Renée vol passie.
