Daar zit ik dan. Voor de derde keer. Dat ene telefoontje van het zwembad deed mijn vrijdagmiddagen de komende anderhalf jaar voorgoed veranderen. Als een havik kijk ik naar dat ene kopje dat hard trappelt om boven het water uit te komen. Ik hoor gelach en gehuil. Ik zie blije en gespannen gezichtjes en betraande wangetjes. En daartussen spartelt mijn eigen guppy.
Bij binnenkomst fronst de juf haar wenkbrauwen. ‘Dat is een kleintje’, concludeert ze. ‘Hoe lang?’ vraagt ze. ‘103 centimeter’, weet ik precies te benoemen. ‘Dan schat ik dat hij nog zo’n 13 cm over heeft’, reageert de juf. ‘Volgende week laat ik het water wel een beetje zakken’.
Vertrouwen
Ik vertrouw deze dame wel. Haar grijze haren verraden haar leeftijd. Met een scherpe analyse signaleert ze het risico. Met een oplossingsgerichte houding biedt ze mogelijkheden en dat stelt mij gerust. Zelfverzekerd loopt ze door de kinderschare. Ze legt contact met ieder kind en lijkt ogen in de broekzak van haar wetsuit te hebben. Ik neem plaats op de bank aan de kant en wacht tot de eerste zwemles van start gaat.
Mijn guppy mag als tweede het water in. Staan lukt niet en de juf legt al snel een hulplijntje. Ze vraagt me of ik een ‘zwemnoodle’ wil aangeven. Waar eerst de spanning van zijn gezicht was af te lezen, voelt hij zich met behulp van de noodle als Superman. Dapper doet hij met alle oefeningen mee en zwemt voor de groep uit. Ik haal opgelucht adem en leun wat achterover, al blijf ik dat ene bolletje boven het water de daaropvolgende 45 minuten goed in de gaten houden.
Steun
De afgelopen jaren heb ik veel nieuwe collega jeugdbeschermers mogen verwelkomen. Het vak leren is net als zwemmen: je wordt er steeds beter in, maar in het begin is het soms watertrappelen. Dan is het fijn om iemand te hebben die je niet uit het oog verliest, ziet dat je aan het spartelen bent en je een helpende hand reikt zodat je uiteindelijk controle krijgt over wat je doet.
Juist de beschikbaarheid van die ondersteuning is van belang. Hier is gelukkig oog voor in een steeds krapper wordende arbeidsmarkt. Steeds meer wordt besloten om weer terug te gaan naar teamleiders in plaats van leiding geven op afstand. Ook LJ&R heeft recent deze verandering doorgezet ten behoeve van het ondersteunen van de jeugdbeschermers. Want laten we eerlijk zijn: als de omstandigheden niet gunstig zijn of je bent moe van al dat trappelen, dan is het fijn om even binnen te kunnen lopen bij iemand die er voor jou is. Iemand die jou hoort en ziet en met je meedenkt over mogelijke oplossingen.
Kijkje in de keuken
En dat is nodig. Er wordt veel geschreven en gezegd over de jeugdbescherming. Maar achter deze functie gaan mensen schuil, die net zo geraakt zijn als de rest van Nederland over de wijze waarop het systeem functioneert. Of beter gezegd: niet functioneert. Mensen die ondanks het negatieve imago toch besluiten in het diepe te springen. Gelukkig zijn er nog - hetzij niet in grote getalen - mensen die de uitdaging aangaan. Die weten, of erop vertrouwen, dat watertrappelen er soms bij hoort om uiteindelijk goed te leren zwemmen.
Over Jeugdbeschermer 2.0
Al ver voor de transitie ben ik gestart als jeugdbeschermer. In die tijd was de jeugdbescherming nog een gewaardeerd beroep. Op vacatures kwamen tientallen reacties binnen, dus je had geluk als je werd uitgekozen. Als startend jeugdbeschermer werd je geplaatst in een team met overwegend senioren die een goed vangnet vormden voor nieuwe collega’s. Inmiddels ziet de jeugdbescherming er anders uit. Het is een veel bekritiseerd beroep en de leegloop is fors. Dat maakt dat ik ongekende waardering heb voor de jeugdbeschermers die blijven. Om ons heen zien we de maatschappij steeds ingewikkelder worden. De complexiteit van problematieken neemt toe, ook in gezinnen. Dit maakt dat, hoe de jeugdbescherming er in de toekomst ook uit zal komen te zien, er altijd een vorm van regie en hulpverlening in het gedwongen kader nodig blijft om de meest kwetsbare kinderen te beschermen. Inmiddels sta ik verder van de uitvoering af, maar hoop ik door mijn schrijven de mooie en minder mooie kanten van het vak te laten zien door de ogen van de jeugdbeschermers.
Iedere maand deelt een van onze twee columnisten uit de jeugdbescherming wat zij meemaakt in een zelfgeschreven column. Ze licht haar visie toe op het wel en wee in haar werkveld. Op de hoogte blijven van nieuwe verhalen? Volg ons dan op LinkedIn!
