Op pad met de wijkverpleging

Als het zelf allemaal niet meer gaat thuis, krijgen mensen met multiproblematiek wijkverpleging van het Leger des Heils. Wijkverpleegkundige Anne-Marije rijdt door de stad en bezoekt mensen thuis. Vandaag gaat ze langs bij Thea. 

Het huis van Thea staat behoorlijk vol. Spullen wegdoen vindt ze moeilijk, zegt ze. Maar, het is niet allemaal voor haarzelf. Thea: “Ik geef graag dingen weg. Eigenlijk is alles wat ik hier heb staan voor andere mensen. Dan kom ik iets tegen, kan ik er goedkoop aankomen, en dan neem ik het mee.” 

Thea was getrouwd met een man die haar mishandelde. Toen ze na 25 jaar besloot bij hem weg te gaan, belandde ze op straat. Thea: “Vijf jaar lang heb ik op straat geleefd, in een busje. Uiteindelijk kwam ik bij de opvang van het Leger des Heils terecht. Gelukkig heb ik nu alweer 16 jaar dit huisje. Daar ben ik heel blij mee.” Thea heeft ook lang met een alcoholverslaving geworsteld, maar ondertussen is ze alweer ruim een jaar nuchter. “Ik bezoek AA-meetings (anonieme bijeenkomsten voor mensen die herstellen van een alcoholverslaving, red.). Daar heb ik veel aan, het praten met elkaar.” Trots laat Thea haar munt zien, die ze kreeg toen ze een jaar nuchter was.

Anne-Marije helpt Thea met haar medicijnen en steunkousen. Naast de medische handelingen wordt er ook altijd een praatje gemaakt. Thea: “Ik ben blij met de hulp die ik krijg. Het is fijn om even contact te hebben, ik zit hier ook maar alleen anders.” En Anne-Marije neemt de tijd voor dat contact. Anne-Marije: “Het is mooi om mensen, naast verpleegkundige zorg, ook aandacht te kunnen geven. Je merkt dat dat mensen goed doet.” 

Terwijl Anne-Marije haar helpt met haar steunkousen, is Thea vooral bezig met het feit dat er deze keer een fotograaf bij is. “Je moet het wel extra goed doen nu, hè,” zegt ze grappend tegen Anne-Marije. Lachend vult Thea aan: “Dit is een moment voor in de boeken!”