Reactie Leger des Heils op kabinetsplannen aanpak dakloosheid

Het Leger des Heils steunt de plannen die het kabinet heeft gepresenteerd voor de aanpak dakloosheid. Met deze aanpak kunnen er stappen gezet worden om dakloze mensen sneller te begeleiden naar een eigen thuis en daarnaast is het goed dat het plan ook preventieve maatregelen bevat om dakloosheid te voorkomen.

Bestuursvoorzitter kapitein Harm Slomp: “Als Leger des Heils zijn wij enorm blij met het Nederlandse commitment aan de Europese ambitie om een einde te maken aan dakloosheid in 2030. Het Leger des Heils ziet het beëindigen van dakloosheid als een gezamenlijke verantwoordelijkheid van meerdere beleidsdomeinen en niet meer alleen als een uitdaging van het sociale domein. Het begint allemaal bij het weer beschikken over een thuis. Dat is niet alleen een mensenrecht, maar maakt het ook mogelijk dat mensen in plaats van bezig zijn met overleven, weer stappen zetten in hun leven.”

De noodzaak is er om de plannen met daadkracht en lef zo snel mogelijk uit te voeren. Het Leger ziet de druk op maatschappelijke opvang toenemen en maakt zich met name zorgen over het groeiend aantal dakloze jongeren dat bij de opvang aanklopt. “We hopen dat deze plannen zo spoedig mogelijk worden omgezet naar daadkracht en lokale samenwerking waarin wonen met begeleiding de norm is. Het is mogelijk om dakloosheid uit te bannen, maar dat is iets wat we met elkaar moeten doen. We zijn allemaal bekend met de term NIMBY- laten we een omslag maken naar YIMBY: Yes in My Backyard. Rijksoverheid, gemeenten, woningcorporaties, maatschappelijke organisaties en de samenleving moeten met elkaar de schouders eronder zetten. Want samenleven doe je niet alleen”, aldus bestuursvoorzitter Slomp.

Enkel ambities zijn niet voldoende om de aanpak tot een succes te maken. Het belangrijkste is dat er voldoende woonplekken beschikbaar gesteld worden om dakloze mensen aan een thuis te helpen. Hierbij gaat het ook om waar deze woningen staan. Wijken vol met sociale huurwoningen die een grote mengeling aan aandachtgroepen een plek moeten geven, wat kan zo'n wijk nog aan als er een extra uitdaging opgelost moet worden? Ook hier is het belangrijk om de problematiek integraal met gemeenten, corporaties, ontwikkelaars en zorgaanbieders op te pakken.

Een woonplek alleen is nog niet genoeg. Voldoende ambulante begeleiding van ex-dakloze mensen is onmisbaar om na een verblijf in de maatschappelijke opvang of een beschermd wonen locatie, terugval te voorkomen én duurzaam te kunnen participeren in de samenleving. Deze begeleiding staat steeds meer onder druk. De tarieven en de duur van indicaties zijn goedkoop en kort. Het is dweilen met de kraan open: waar enerzijds geprobeerd wordt om iedereen te huisvesten, zal anderzijds bij onvoldoende ondersteuning de kans bestaan dat kwetsbare mensen opnieuw dakloos raken.

Het is de laatste jaren gebruikelijk geworden om ook de mensen die dakloos zijn geraakt te betrekken bij de plannen. Laten we goed luisteren naar hoe we van hen kunnen leren in het gaan van onderdak naar een huis en het maken van een huis tot een thuis.