Ik heb door ervaring geleerd dat er maar weinig garanties zijn in dit leven. We maken plannen, kijken soms jaren vooruit, denken dat het ons wel gaat lukken, en dan gebeurt er iets waardoor alles op zijn kop komt te staan.
Artikel 25 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens formuleert het als volgt: ‘Eenieder heeft recht op een levensstandaard die hoog genoeg is voor de gezondheid en het welzijn van zichzelf en zijn gezin, waaronder inbegrepen voeding, kleding, huisvesting en geneeskundige verzorging en de noodzakelijke sociale diensten.'
Maar dat recht is nog geen garantie. Dagelijks word ik in mijn werk voor het Leger des Heils geconfronteerd met mensen die ongewild in omstandigheden zijn beland waardoor hun bestaan enorm onzeker is geworden. Vrouwen met kinderen die uit een gewelddadige relatie zijn gestapt en niets hebben om op terug te vallen. Ouderen die kip noch kraai hebben in deze wereld en wegkwijnen achter de voordeur op driehoog achter. Jongeren die in uitzichtloze en liefdeloze gezinsomstandigheden geen andere uitweg zien dan verslavende middelen en geweld. Geen mensen om je heen die op je passen, steeds minder keuzemogelijkheden en op termijn geen dak meer boven je hoofd - en de zekerheid van je bestaan wordt met de dag ongewisser.
‘Een maatschappij met nul daklozen is absoluut mogelijk’
Dit jaar vieren we dat het Leger des Heils al 135 jaar het verschil mag maken. Ook daarin staat bestaanszekerheid centraal. Iedere dag is het druk bij de soepbussen en het veldwerk van het Leger des Heils. Door de hoge energieprijzen en inflatie zal het aantal mensen dat in een penibele financiële situatie verkeert en daarmee het aantal ‘dreigend daklozen’ toenemen. Bestaanszekerheid is voor een toenemende groep niet meer vanzelfsprekend. Als samenleving kunnen we deze problemen oplossen.
Een maatschappij met nul daklozen is absoluut mogelijk. Dat blijkt wel uit de enorme hoeveelheid woonplekken die in korte tijd gerealiseerd kunnen worden in tijden van crisis – ik doel op de opvang van vluchtelingen en de coronapandemie. Met inzet van het Rijk, gemeenten en maatschappelijke organisaties worden dan op tal van manieren extra plekken gecreëerd. Laten we hiervan leren en de plekken die voor vluchtelingen gecreëerd worden, behouden voor het huisvesten van studenten, starters en natuurlijk dak- en thuisloze mensen.
Kapitein Harm Slomp (60) is bestuursvoorzitter van de stichtingen Leger des Heils Welzijn- en Gezondheidszorg en Jeugdbescherming & Reclassering.
