De Indiase Samaira is 18 jaar en komt uit een gezin met drie dochters, van wie de ouders gescheiden zijn. Beide ouders zijn ernstig ziek. Vader is een alcoholist en moeder probeert op de lokale markt nog wat geld te verdienen met de verkoop van groente. Haar twee oudere zussen zijn getrouwd en Samaira voelt de druk om haar ouders te helpen. Ze benadert een lokaal uitzendbureau om haar te helpen aan een baan als huishoudelijke hulp in Singapore, maar dan gaat het mis…
Het bureau bezorgt de wanhopige Samaira een vals paspoort, waarin staat dat ze 23 jaar is. Op die leeftijd is het toegestaan om in Singapore aan het werk te gaan. Het bureau regelt ook haar reis daarnaartoe. Eenmaal in Singapore, krijgt ze een eendaagse opleiding tot huishoudelijke hulp en vervolgens introduceert het bureau haar bij een huishouding. Een trainer op de opleiding merkt nog op dat ze er wel heel jong uitziet voor haar leeftijd en hij bevraagt haar. Hij vertrouwt het niet en neemt contact op met het Ministerie van Arbeid in Singapore
Het bureau bezorgt de wanhopige Samaira een vals paspoort, waarin staat dat ze 23 jaar is
Niet veel later heeft Samaira een gesprek met iemand van het ministerie, die informeert naar haar leeftijd en omstandigheden. Angstig bekent ze en zo komt ze terecht in een opvanghuis met 19 andere meisjes uit verschillende landen. Een ervan blijkt uit haar geboorteplaats Mizoram te komen en via haar hoort ze dat de andere meisjes zijn uitgebuit en slecht werden behandeld op hun werk. Samaira begint te twijfelen aan haar plannen en wil terug naar Mizoram. Het bureau dat haar naar Singapore bracht, denkt daar echter anders over en vraagt haar om te blijven. Als ze aangeeft dat ze aan het ministerie haar ware leeftijd heeft verteld, krijgt ze te horen dat ze dan ook alle schuld maar op zich moet nemen.
Samaira probeert terug te keren naar India, maar de druk en de dreigementen van het bureau zijn immens en uiteindelijk besluit ze haar vriendin in het opvanghuis te bellen. Ze keert terug naar het opvanghuis en zoekt daar contact met het Leger des Heils in Mizoram, dat meteen doorschakelt naar hulporganisatie CHAN. De lange en spannende terugreis wordt geregeld en als ze in Mizoram landt, heeft CHAN geregeld dat de plaatselijke voorganger haar staat op te wachten. Maar omdat Samaira bang is dat er niemand is om haar op te halen, regelt ze een taxi. De mensen van CHAN ontdekken dat ze niet op het vliegveld is en start meteen een zoekactie met de plaatselijke politie. Iedere auto wordt gecontroleerd… Samaira wordt gelukkig snel gevonden en terug gebracht naar haar moeder. Het is een geweldig weerzien!
Op dit moment werkt CHAN met Samaira aan verdere educatie. Ze leert kleding maken en volgt een opleiding tot schoonheidsspecialiste. Ze heeft nu een beter beeld van de mensenhandelpraktijken in haar regio en heeft de wens om voor CHAN te gaan werken, zodat anderen van haar verhaal kunnen leren. Andere mensen bewust maken van de gevaren op dit gebied is enorm belangrijk en ze krijgt hierbij alle steun van de CHAN-organisatie.
