Soep op de stoep

Rachel Borghaerts trekt er samen met een bewoner van de Leger des Heils Domus op uit om soep te serveren in de Tilburgse wijk Broekhoven. In straten waar buren elkaar niet kennen, brengt dit initiatief het buurtgevoel terug. 

De eerste keer dat Rachel soep maakte in de Domus, had ze veel over. Met haar serveerkar ging ze langs bij de buurthuiskamer, een paar straten verderop. De eerste kennismaking was onwennig. "Wat is dit nou? We kunnen toch niet zomaar gratis soep pakken?" Maar Rachel bleef maandelijks terugkeren en belde ook aan bij buurtbewoners die binnen bleven. Sommigen vinden het lastig om naar buiten te komen, ze generen zich om op straat soep te eten. Zij zetten inmiddels een steelpannetje klaar om soep te ontvangen. Zo ontstond Soep op de stoep. 

Doorgaans wandelen er bewoners van de Domus mee, vandaag is het lastig om iemand mee te krijgen. Rachel, gesteund door haar trouwe viervoeter Mazzel, laat zich er niet door uit het veld slaan. Kwispelend loopt de straathond uit Kreta met zijn goedgemutste bazinnetje mee. Op de hoek bij de buurthuiskamer zet ze de parasol op: de soepbar is geopend. Marita Breidel is de eerste die komt aanwaaien. In 2020 kwam ze in de wijk wonen, nadat haar man zelfmoord pleegde. "Thuiszitten is niet aan mij besteed; ik ben outgoing." Haar lichtgroene ogen fonkelen. In de buurthuiskamer leerde ze buurtgenoten kennen, met wie ze op dinsdagen koffiedrinkt. "Heel gezellig. Ik por mijn nieuwe kennissen op om een kopje soep te gaan halen. Wacht, ik ben zo terug. Ik bel even bij Gea aan."

De deur van de woningbouwvereniging zwaait open. "Willen jullie anders even binnen zitten? Het is zo koud buiten." Marita en Gea gaan dankbaar in op dat aanbod. Marcin geniet liever buiten in het zonnetje van zijn kippensoep. In Polen woonde Marcin in een dorp waar hij familie had en iedereen kende. In Tilburg is het lastiger om mensen te leren kennen: iedereen is druk. "Maar ik ben goed ingeburgerd. Ik ben nu ook druk!", lacht hij. Marcin doet vrijwilligerswerk als chauffeur van groepsvervoer. Daarnaast schuift hij graag aan bij het koffie-uurtje en andere buurtactiviteiten, zoals Soep op de Stoep. "De soep smaakt goed, maar ik kom vooral voor de gezelligheid."

Debbie, buurtondersteuner van maatschappelijke organisatie ContourdeTwern, komt ook even langs. Zij kent veel mensen in de buurt en weet wat er achter voordeuren speelt: eenzaamheid, armoede en verslavingsproblematiek. "Het is fijn als andere organisaties ook eens het voortouw nemen, zodat ik me kan concentreren op de gesprekken met bewoners. Mensen wonen bij elkaar in de straat, maar kennen elkaar niet. Door dit initiatief weten ze elkaar te vinden. Het is belangrijk om een netwerk te hebben waarop je kunt terugvallen als er iets is." .

Ondertussen belt Rachel aan bij verschillende huizen. Buurman Will Stoelman komt naar buiten. Debbie weet hem te interesseren voor andere activiteiten. "Zie je die buurthuiskamer daar op de hoek? Op dinsdagen ben je welkom voor koffie. Zal ik de flyer anders naar je appen?" Op de terugweg belt Rachel aan bij een aardige buurtbewoonster. Drie jaar geleden was er veel weerstand tegen de komst van de Domus. Maar deze bewoonster bracht chocolaatjes langs om het Leger des Heils een hart onder de riem te steken. Ze neemt de beker soep graag in ontvangst. Voldaan keert Rachel terug naar de Domus. Daar staat alweer een bewoner te trappelen om in de soeppan te loeren. Hij boft: er zit nog een restje in.