Doordeweeks werkt hij als ambulant medewerker bij het Leger des Heils, in het weekend springt Sylvester Aalfs (37) op de soepfiets. Op zoek naar dak- en thuislozen in Groningen die een kop soep, warme deken of praatje kunnen gebruiken.
"Anders zit ik toch maar thuis op de bank te Netflixen", verklaart Sylvester zijn wekelijkse rondje door Groningen. "Het kost me hooguit vier uur, waarom zou ik het niet doen?" Als hij ziet dat mensen zich ontwikkelen geeft hem dat levensvreugde. Daarom stopte Sylvester negen jaar geleden als leidinggevende in de zakelijke wereld en liet hij zich omscholen tot sociaal werker. "Ik vind het mooi om mijn medemens te kunnen helpen. Het zet mijn eigen leven in perspectief." De dagbesteding van de Groningse buurthuiskamer bereidt de soep en broodjes, waarna een paar vrijwilligers de volgeladen soepfiets langs een vaste route door de stad trappen. "We scheppen op een avond zo’n twintig tot dertig kommen vol en we maken een praatje en een grapje. De meeste heren en dames kennen we wel. We checken hoe ze ervoor staan en verwijzen ze soms door naar de hulpverlening. Onze dagopvang heeft korte lijntjes met andere instanties."
'Ik vind het mooi om mijn medemens te kunnen helpen'
Naar de grote stad
De laatste tijd ziet Sylvester geregeld nieuwe, jonge gezichten op straat. ‘De woningnood neemt toe en de wachtlijsten bij de GGZ en beschermd wonen worden langer. Mensen wachten soms zo lang dat ze geestelijk achteruitgaan of verslaafd raken, het leven op straat is hard. Vanuit de hele provincie worden dak- en thuislozen doorverwezen naar “de grote stad”, omdat in dorpen voorzieningen ontbreken. Daardoor wordt de stad overspoeld en dat is frustrerend. Wat mij betreft ligt daar nog een taak voor de overheid.’
Timmerman
De dankbaarheid van de mensen op straat, daar doet Sylvester het voor. "Ze vinden het fijn dat er aan hen wordt gedacht. Veel van hen hadden het goed voor elkaar. Met een paar tegenslagen en zonder ondersteunend netwerk kun je snel afglijden. Vorig jaar ontmoette ik een man die door zijn ex-partner op straat was gezet. Hij had nooit gehoord van een nacht- of dagopvang en sliep in parkeergarages. Onze dagopvang regelde een traject waardoor hij weer zelfstandig kon wonen. Ik kwam hem pas weer tegen. Zelfverzekerd, nette kleding aan, zijn werk als timmerman weer opgepakt. Wat een kop soep al niet in gang kan zetten."
