Bidden en een broodje chips

“Ik zat eigenlijk al bij de scouting toen ik een baby was. Mijn vader heeft deze scoutinggroep opgericht in 2007, maar ik ben in 2011 geboren. Ze hebben me verteld dat ik in een emmer werd gewassen. Ik vind scouting heel leuk. Ik kom hier elke zaterdag en dan gaan we spelletjes doen of knutselen, en knopen. En eerst de vlag hijsen, aan het begin. Op de vlag staan de vriendschapsknoop en nog een paar andere dingen, maar ik weet niet precies wat het allemaal betekent.” 

“Elke vier weken hebben we een ander thema, daar gaan we dan over nadenken en we maken er dingetjes bij. Aan het einde krijgen we een badge, die kun je op je blouse doen. Papa, welk thema hebben we nu ook alweer? Oh ja, samen. Kijk, deze badges heb ik op mijn blouse. Deze is van koken, die van theater, deze van kunst, die van knopen en die van EHBO. Ik heb er nog meer, maar die liggen nog thuis. De badges op mijn andere arm zitten er altijd, die heeft iedereen.”

“Ik ben een welp. Je hebt ook nog andere leeftijdsgroepen. Je hebt de explorers, die hadden een keer op het kleine grasveldje hiervoor hun eigen hut gemaakt van de takken van de bomen en touw. Je hebt ook bevers, maar die hebben wij niet. De rode blouse is een bever, de groene blouse is een welp, de grijze blouse is een scout, de… even nadenken hoor… de explorer-blouse is rood en de roverscouts zijn ook rood. De roverscouts zijn de oudsten. Als je bij de oudsten hoort, kun je een leider worden.”

“Het allerleukste aan de scouting vind ik de kampen. Kijk, op dit bord staat dat we op zomerkamp waren in 2011, maar daar was ik niet bij want toen was ik net geboren. Bij deze was ik er wel bij, toen aten we elke dag iets uit een ander land. Kijk: op donderdag Marokko, op vrijdag Indonesië, op zondag Israël en op zaterdag gingen we een Egyptisch spelletje doen. Soms komen er ook mensen uit andere landen op kamp. Een keer was het in Frankrijk en toen waren er ook allemaal andere mensen, uit Frankrijk zelf en uit Nederland en uit Rusland. Ik kon wel een beetje met hen praten, want ik kan een beetje Engels. Waarom ik een beetje Engels kan? Daar zit een heel verhaal achter.”

“Het begon allemaal toen m’n vader en m’n moeder op kamp gingen. Ze ontmoetten daar iemand uit Australië, en nog meer mensen, Pam en Vickii en Steve. Pam en Vickii waren vriendinnen en Vickii voelt voor mij een beetje als familie, want ja, die leeft dus in Australië. Die mensen deden ook mee aan de scouting. Wij gingen hen de afgelopen kerstvakantie bezoeken in Australië. Daarna zijn ze ook weer een keer naar ons toe gekomen. We gingen in Australië broodje chips eten. Dat was lekker. Broodje chips is iets van daar, volgens mij.”

“Kijk, daar staat een meneer, die heet… even op de poster kijken... Baden-Powell. Hij is de oprichter van de scouting. Hij was een vriend van William Booth, ja. Ik denk dat meneer Powell ook in God geloofde, net als meneer Booth. Morgen, op zondag, ga ik ook naar het Leger des Heils. Inge, de leiding, komt daar ook. Heel veel kinderen van hier zitten ook in mijn klas, op school, en je hebt nog Hajar, die zit ook bij mij op school, en Isabella, en Loïs. Dat zijn allemaal vriendinnen van mij. Eigenlijk is iedereen hier vrienden van elkaar. Maar zij zitten niet bij de kerk van het Leger des Heils. Bij de scouting starten we elke ochtend met gebed. Gaan jullie me ook volgen en vragen stellen en foto’s maken als we straks door de wijk gaan lopen? Het voelt wel raar.” 

“Ik ben vergeten om Teigetje mee naar huis te nemen. Eerst hadden we Wassie de Wasbeer als mascotte, maar nu Teigetje. De welpen nemen Teigetje elke week mee naar huis, dan ga je schrijven in het boekje dat in zijn rugzak zit. En dan kun je opschrijven wat je elke week doet. Gaan we nu marshmallows eten?” 

Wil jij of je kind eens komen kijken bij een scouttinggroep? Je bent welkom! Via het contactformulier kun je je aanmelden.