Dennis van Schoonhoven is locatiemanager bij het Leger des Heils én veteraan. Hij loopt mee in het detachement van het Leger des Heils tijdens Veteranendag, op 29 juni.
Wat heb je gedaan bij defensie?
“Op mijn zeventiende ben ik bij defensie aan de slag gegaan. Ik heb de mavo gedaan en wist niet zo goed wat ik wilde. Defensie trok me wel, dus toen ben ik de militaire opleiding gaan volgen en werd in Havelte gestationeerd. Na de basisopleiding heb ik een specialisatie gedaan. Ik werd chauffeur bij de pantserinfanterie en heb tweeënhalf jaar in een peloton gewerkt. Je bent dan vooral aan het trainen en oefenen. Gemiddeld was ik 32 weken per jaar van huis, van Duitsland tot Noorwegen, maar zelfs ook in Las Vegas om in de woestijn te rijden. Daarna ben ik gestationeerd in ’t Harde. Ik werkte in een peloton van waarnemersgroepen. In die functie werd je steeds uitgeleend aan andere eenheden van bijvoorbeeld de pantserinfanterie of de luchtmobiele brigade. In totaal heb ik twaalf jaar bij defensie gewerkt.”
Ben je ook op uitzending geweest?
“Ja, in 2006 ben ik voor vijf maanden met de eerste lichting naar Afghanistan geweest. Dat is natuurlijk waarvoor je traint, dus aan de ene kant was het erg leuk. Aan de andere kant was de uitzending ook heftig. Je komt in ander land, waar dingen gebeuren die je nog nooit hebt meegemaakt. Het hele wereldbeeld is ook anders in Afghanistan. Hoewel we daar van te voren wel op werden voorbereid, vond ik het erg heftig. In Afghanistan zijn er andere waarden en normen. Zo kom je misbruik van kinderen tegen en zijn vrouwen en meisjes niet gelijk aan mannen. Hierdoor zie je dingen gebeuren die niet voor te stellen zijn. Je kunt het je niet voorstellen als je er in Nederland over hoort, maar als je er werkelijk mee te maken hebt, sta je er niet veel bij stil. Vooral na de uitzending heb ik veel over dit verschil nagedacht. Je leeft ook in een voortdurende onrust, omdat je niet weet wat er het volgende uur te gebeuren staat.”
Hoe kwam je terug in Nederland?
“Natuurlijk is het fijn om weer naar huis te gaan. Na vijf maanden ben je er ook wel klaar mee. Toch voelde het vreemd. Ik had verwacht heel blij te zijn, maar zo was het niet. Je leeft nog compleet in je eigen wereld. Het is ook een hele omschakeling. Tijdens uitzending sta je 24-7 aan. Je bent continu gewapend en paraat. Er zijn ook voortdurend andere mensen om je heen. Dan kom je thuis en is dat opeens allemaal weg. In Nederland was alles nog precies zoals het was."
'Je leeft in een voortdurende onrust, omdat je niet weet wat er het volgende uur te gebeuren staat'
En toen ging je werken bij het Leger des Heils.
“Tijdens mijn periode bij defensie heb ik een zorgopleiding gevolgd. Bij defensie waren bezuinigingen, waardoor ik ging nadenken over mijn toekomst. Daarnaast was ik net getrouwd en was ik zoekende om balans te vinden tussen defensie en mijn privéleven. Dat kwam tegelijk bij elkaar, dus ik besloot om verder te kijken en wat te gaan doen met de zorgopleiding. Ik ging op zoek naar een baan in de zorg, met als vereiste dat er uitdaging was. Die baan vond ik bij de dag- en nachtopvang van het Leger des Heils.”
Was het een grote omschakeling?
“Ja, het is een heel andere wereld. Bij defensie was het hollen of stilstaan. Je bent of weg en continu aan het werk, of op de basis voor rust en onderhoud. Defensie is ook heel hecht. Je werkt hard met elkaar, maar viert ook net zo hard feestjes. In de zorg is dat anders. Dat vond ik de eerste 2 jaar wel echt lastig. Met m’n verstand wist ik dat dit goed voor me was, maar gevoelsmatig miste ik wat. Na een jaar of twee vond ik mijn plek wat beter en kon ik defensie ook meer loslaten.”
Heb je in de zorg iets gehad aan de vaardigheden die je bij defensie hebt geleerd?
“In het begin moet je vooral wat dingen afleren. Je bent getraind om bijvoorbeeld fysiek geweld toe te passen in dreigende situaties. Dat is in de zorg uiteraard niet de bedoeling. Je kunt je dan wat onthand voelen. Tegelijkertijd train je bij defensie op extreme situaties. Binnen een dag- en nachtopvang zijn er ook regelmatig crisissituaties. Ik raakte daar niet van in paniek. Ik kon rustig nadenken en vervolgens goed handelen. Dat zijn vaardigheden waar je zeker wat aan hebt, ook in de zorg.”
'Tijdens uitzending sta je 24-7 aan. Je bent continu gewapend en paraat'
Hoe kijk je terug op het werk bij Defensie?
“Het werk heeft me gevormd. Na de uitzending ben je een ander mens. Het verandert je wereldbeeld, je hebt dingen gezien. Dat blijft in je en gaat niet meer weg. Er is een periode geweest dat ik slecht sliep door wat ik heb meegemaakt. Maar gelukkig is het bij mij nooit heel erg geweest. Ik heb van dichtbij gezien wat PTSS met oud-collega’s heeft gedaan. Ik ben er aardig goed doorheen gekomen, maar ik snap heel goed dat sommige mensen dat niet kunnen.”
Heb je geluk gehad?
“Ja, dat geloof ik echt. Daar komt wel bij dat ik ook altijd steun heb ervaren uit mijn omgeving. Ik had een mooi netwerk om op terug te vallen. Ik zag veel jongens starten bij defensie omdat ze vooral weg wilden uit hun omgeving. Maar dan komen ze terug, en dan? Je weet van tevoren ook niet of je aanleg hebt om psychische problemen te ontwikkelen. Dat merk je pas achteraf. Dus ja, ik heb ook echt geluk gehad.”
Waarom loop mee met Veteranendag?
“Er is voor deze doelgroep weinig hulp. Toen ik zelf terugkwam uit Afghanistan, had ik een kort gesprekje met een psycholoog. Dat was het. Terwijl mensen juist ook na maanden of zelfs jaren last krijgen van wat ze hebben meegemaakt. In mijn werk bij het Leger des Heils ben ik regelmatig mensen met een militaire achtergrond tegengekomen. Je ziet ze bijna op elke locatie. Daarom ben ik blij dat we als organisatie nu specifiek hulp bieden aan deze mensen, op een unieke locatie: Sparrenheuvel. Het is een ontzettend mooie locatie, waar we deze kwetsbare doelgroep goed kunnen helpen. Dat breng ik graag onder de aandacht.”
Wil jij onze veteranen ook steunen? Kom dan zaterdag naar Veteranendag in Den Haag.
