‘Jerry, loop niet zo hard man!’ Jan Willem Bobeldijk (20), student en beginnend ondernemer, kan Jerry amper bijhouden. Als vrijwilliger van het Leger des Heils bezoekt hij Jerry alweer zo’n zeven maanden elke dinsdagochtend.
'Hij is vandaag een beetje druk, zal wel door de foto komen.’ Jerry (57), bewoner van een laagdrempelige opvang op een steenworp afstand van het Utrechtse Wilhelminapark, is vandaag de regisseur van zijn eigen moment of fame. ‘Het zou mooi zijn als jullie een heel magazine over mij maken. Of een film. Dan word ik een BN’er. Kom, we moeten naar de vijver, dat is de beste plek voor een foto!’ Hij rent er zowat heen, de fotograaf en Jan Willem volgen.
Tijdens de wekelijkse ontmoetingen worden Jerry en Jan Willem al wandelend maten. Inmiddels kunnen ze allebei niet zonder hun wekelijkse gesprekken. Jerry: ‘We hebben het over het leven, over delen en geven, over liefde en respect. Jan Willem is heel wijs, wij praten samen alle problemen weg.’ Jan Willem: ‘Wij gaan ook samen de wijnhandel in, toch Jerry?’ Jerry: ‘Ik help mensen graag. Je moet klanten altijd iets extra’s geven.’ Jan Willem lacht. ‘Jerry heeft hele creatieve ideeën over ondernemen.’
Later, als Jerry weg is, vertelt Jan Willem waarom hij graag zijn tijd aan Jerry geeft. ‘Zijn leven is zo anders dan het mijne, dat kan ik niet zomaar veranderen. Jerry heeft een hart van goud, maar hij heeft niemand. Ik wil er zo lang mogelijk voor hem zijn. Het onvoorwaardelijke aan onze band vind ik mooi.'
