Al zes jaar lang verwelkomen Karina en Marcel Ibrahim in hun huis en hart. Een keer in de maand komt hij een weekend bij het stel logeren. En zomers is hij inmiddels vier keer met ze op vakantie geweest. “We zijn heel rijk met Ibrahim in ons leven,” vertelt Karina met een grote glimlach.
Dat het stel weekendgezin werd, ontstond op een natuurlijke manier. Karina: “We zitten in dezelfde kerk als de gezinshuisouders van Ibrahim en zo leerden wij hem kennen. Hij kwam zo nu en dan bij ons over de vloer, dat was altijd heel gezellig. Toen was het nog een jongetje van 12. Inmiddels is hij 18 en een beer van een vent.”
Marcel: “In die tijd ging hij regelmatig een weekend naar een zorgboerderij. Wij brachten hem ook wel eens weg en we merkten dat hij het eigenlijk niet zo leuk vond. Thuis hebben we het er samen over gehad of hij niet bij ons kon komen dat weekend. Daar waren we al vlot uit.”
Niet vrijblijvend
Karina: “Jan en Lize reageerden positief, maar ze gaven wel aan dat het dan een vorm van weekendopvang zou worden en dus niet meer vrijblijvend.” Marcel: “Geen logeerpartijtje meer.” Ibrahim vond het direct een goed idee. Marcel: “Hij hoefde er niet over na te denken.”
In het begin draaide Ibrahim gewoon mee in hun leven. Marcel: “We deden boodschappen, ruimden op, deden spelletjes met hem. Op zolder heeft hij zijn eigen domein.”
Karina: “Het klikte ook heel leuk met mijn neefjes. Regelmatig gingen we naar een speeltuin samen met hen. Voor mijn neefjes hoort hij er ook echt bij.”
Vereerd
Inmiddels is Ibrahim 18, maar hij komt nog altijd elke maand bij het stel. Karina: “Als hij bij ons komt, gaat hij wel voetballen, maar hij werkt in dat weekend niet, dat vindt hij niet gezellig. Dat is wel een compliment. Ik vind het altijd super interessant om met hem te praten. Ibrahim denkt over veel dingen na. Over wat er nu allemaal mogelijk is sinds hij 18 is. Hij rijdt auto en geniet van zijn vrijheid. Geniet van eigen keuzes maken. Soms is het wel samen zoeken om te ontdekken wat de ‘betere’ keuzes zouden zijn. Maar das leuk, een uitdaging om dit ook goed te bespreken. Pubers zijn echt geweldig.”
Marcel: “We vinden het fijn om er voor hem te zijn en hem in die weekends een thuis en warmte te geven. Het is een stoere, pittige jongen met een klein hartje. Heel lief en trouw. We voelen ons wel vereerd dat hij nog steeds bij ons komt.”
Karina: “Zelf nu we sinds ruim een jaar een dochter hebben, komt hij nog graag. Wat ons betreft blijft hij tot onze dood een onderdeel van ons leven. Het is zo verrijkend om te doen.”
