Als drieëntwintigjarige jongen raakte Yaro dakloos. Hij leefde in zijn auto en schaamde zich voor wie hij was. Met hulp van het Leger des Heils bouwt hij nu weer aan zijn toekomst. “Ik wil laten zien dat ik het kan.”
Yaro groeit op in Zuid-Afrika, Johannesburg. Eerst bij zijn eigen moeder, later bij zijn oma. Yaro: “Mijn moeder was erg jong, 16, toen ik geboren werd. Zij kon me niet opvoeden, dus ben ik bij mijn oma gaan wonen.” Als na een aantal jaar blijkt dat het voor zijn oma te veel is om de zorg voor Yaro te dragen, gaat hij weer terug naar zijn eigen moeder. “Helaas ging dat niet zo goed. Zij heeft toen besloten om mij te laten adopteren.”
Internationale jeugd
De goedlachse Yaro vertelt zijn verhaal in de kantine van de 50|50 locatie in Den Haag. Tijdens het vertellen wisselt hij regelmatig tussen Engelse en Nederlandse uitdrukkingen. Dat is niet zo vreemd, want hij heeft na zijn adoptie een internationale opvoeding gekregen. Yaro: “Mijn adoptievader is half Amerikaans, half Deens. Mijn adoptiemoeder is Duits. Ze werkten allebei voor een internationaal bedrijf. Ik heb een aantal jaar in Denemarken en Amerika gewoond, maar uiteindelijk zijn we in Nederland terecht gekomen.”
Hij beschrijft zijn jeugd als ‘goed’ en ‘fijn’. Hij gaat naar school, heeft het naar zijn zin, maar als hij 17 jaar is begint dat te veranderen. Yaro: “Ik kreeg veel ruzie thuis en was niet goed bezig. Ik had verkeerde vrienden en gebruikte drugs. Dat was het moment dat ik voor het eerst dakloos raakte. Ik sliep vaak bij verschillende vrienden op de bank, maar ook regelmatig in liften en portieken. Daar was het wat warmer dan op straat.”
Yaro krijgt een plek bij een jongerenopvang en gaat nog steeds naar school. Maar als het bij de opvang ook misgaat, belandt hij weer op straat. “Gelukkig was dat maar kort. Ik huurde tijdelijk een woning en ging naar een afkickkliniek. Daarna ging het een hele tijd echt beter met me. Ik kreeg ook weer contact met mijn ouders en ging bij mijn broer wonen.”
Auto
Anderhalf jaar lang was Yaro clean, aan het werk en volgde hij een opleiding. Alles veranderde toen zijn broer besloot te verhuizen en Yaro binnen twee weken een andere woning moest vinden. Een maand had hij een eigen huis, maar de huur was zo hoog, dat hij dat niet langer alleen kon betalen. Yaro: “Van mijn laatste spaargeld heb ik toen een auto gekocht. Geld voor benzine had ik niet, maar nu had ik in ieder geval een soort dak boven mijn hoofd en een deur die op slot kon.”
“Opeens stond ik dus weer op straat. Mijn spaarpot was leeg, ik had niets meer. Op mijn werk durfde ik niets te zeggen. Ik bleef gewoon werken, maar na twee maanden ging dat niet meer. Ik kon niet douchen, mijn kleding niet wassen, ik schaamde me enorm.” Yaro besluit niet meer naar zijn werk te gaan. Om zijn dagen te vullen loopt hij soms kilometers ver de hele stad door. Hij begint weer met gebruiken en de schulden lopen op.
Statiegeld
Om aan wat geld te komen, wil Yaro flesjes en blikjes met statiegeld verzamelen. Als hij over het industrieterrein in Den Haag loopt, ziet hij een bord van het Leger des Heils. “Ik zag buiten een hele groep mensen staan. Ze hadden het gezellig en rookten een sigaretje met elkaar. Ik besloot eropaf te stappen. Ik had niets te verliezen en vroeg om een sigaret en een vuurtje. Toen is het balletje gaan rollen.”
Jan en Alex, de manager en werkbegeleider, waren aan het werk en gingen het gesprek met Yaro aan. Toen bleek in wat voor situatie Yaro zat – en hoe jong hij nog was – handelden de twee mannen snel. Yaro: “Ik mocht een dag mee met Jan, aan het werk. We gingen kledingzakken ophalen in de stad. Ik vertelde aan Jan over mijn plan van de statiegeldflesjes. En geloof het of niet, bij de eerste container vonden we een hele zak vol met statiegeldflesjes. Alsof het een teken was.”
Tweede familie
Jan en Alex zorgen dat Yaro kan douchen, nieuwe kleding en werk krijgt. “Ik voelde me weer mens worden. Het was alsof ik mijn tweede familie had gevonden, waarvan ik niet wist dat ze bestond.” Met een grote lach: “Ik kreeg weer een doel in mijn leven.” Het lukt om een woonplek te regelen, zodat Yaro niet langer in zijn auto hoeft te leven. Yaro: “Ik weet dat ik een rare gozer ben, maar ik word hier iedere dag positief ontvangen. Ik krijg iedere dag meer zelfvertrouwen.”
“Nu wil ik laten zien dat ik het kan. Ik wil de mensen die mij deze kans hebben gegeven trots maken. Ze helpen en kennen me. Dat helpt enorm. Ik ben gezonder gaan eten, wil weer gaan sporten. Het zijn kleine stapjes, maar we komen steeds verder.”
Ondertussen durft Yaro weer vooruit te kijken. “Mijn droom is om schuldenvrij te zijn. Daar werk ik hard voor. Ook hoop ik een nieuwe studie te gaan volgen. Ik wil mensen gaan helpen. Eerst moet ik mezelf nog helpen, maar daarna anderen.” Hij heeft ook een advies voor iedereen: “Je verleden is je verleden. Het maakt je wie je bent, je kunt ervan leren. De sterkste mensen vragen ook om hulp.”
* Yaro is een gefingeerde naam.
Vindt u ook dat mensen een tweede kans verdienen?
Mede dankzij nalatenschappen helpen wij mensen zoals Yaro die anders niet gezien worden. Heeft u weleens nagedacht over nalaten? In onze gratis brochure over nalaten lees u stap voor stap wat hierbij komt kijken.
