‘Ik ben vader van drie kinderen en voor hen heb ik alles over. Helemaal nadat het leven anders liep dan ik voor ogen had. Mijn ex heeft mij flink besodemieterd want ze ging er met een ander vandoor. Woedend was ik en ondanks dat we niet meer in één huis woonden waren de ruzies gigantisch! Het was een puinhoop en in mijn woede kon ik lelijke dingen zeggen tegen de kinderen. Ik had het niet meer in de hand’.
Mijn huis, mijn regels
‘We trokken aan de bel en er kwamen een hoop instanties op het toneel. Het getouwtrek om de kinderen werd alleen maar meer. Al snel werd er partij gekozen voor mijn ex en kreeg ik in mijn eigen huis regels opgelegd. Natuurlijk had ik mijn problemen en ook hulp nodig, maar in mijn huis gelden mijn regels, vond ik. Menig begeleider heb ik dan ook de deur gewezen.’
Stoom uit de oren
‘Na een tijdje kwam het Leger des Heils om de hoek kijken. Veel vertrouwen had ik er niet in en ik stond dan ook perplex toen ze bleken te luisteren. Dat had nog niemand gedaan! We gingen eerst aan de slag met mijn boosheid. Samen gingen we op zoek naar de reden achter die woede en hoe ik hiermee mag leren omgaan. Dat gaat in stapjes hoor. Ik hoor het mijn begeleider nog zeggen: ‘Rustig Johan, ga even zitten’ als de emoties over elkaar heen tuimelden en de stoom uit mijn oren kwam. Beetje bij beetje leerde ik loslaten en kwam er rust in de tent.’
Het is wat het is
‘Daarbij hielp ook dat het contact met mijn ex minder werd. Er is nog wel geprobeerd het co-ouderschap zo goed mogelijk voor ons beiden in te richten, maar om dat te laten werken heb je medewerking van twee mensen nodig. Mijn ex wilde niet en ik moest leren me daarbij neer te leggen. Contact hebben we nu nog amper, behalve als het in het belang is van de kinderen.’
Samen onder één dak
‘Want dat blijft ze, de moeder van mijn kinderen. Daar kan en wil ik niets aan veranderen. Ik moest alleen, met een beetje hulp, leren hier goed mee om te gaan en de situatie te accepteren zoals deze is. Daarbij hou ik de vraag die mijn begeleider stelde nog vaak voor ogen: ‘Wat wil je voor je kinderen?’ Dat helpt gigantisch om te relativeren en juist te handelen. Voor nu ben ik blij en gelukkig. Natuurlijk had ik sommige dingen liever anders gezien en zou ik dolgelukkig zijn als één van mijn meiden weer thuis komt wonen en ze samen met haar zusje onder één dak kan opgroeien. Maar voor nu is het beter zo.’