Zonder Gerard (61) is de buurthuiskamer in Woerden niet compleet

Sinds drie jaar helpt Gerard dagelijks als vrijwilliger met het ontvangen van gasten, koffie schenken en de tafels dekken voor de maaltijd. “Je hebt elkaar nodig, anders word je wereld zo klein. Ondanks mijn verleden voel ik dat ik hier word geaccepteerd. Ik voel mij geliefd. Ik hoor gewoon een beetje bij het personeel.” Hij vindt het fijn dat ze zich samen kunnen inzetten voor de mensen in de buurt. Door het jarenlange samenwerken zijn de vrijwilligers, bezoekers en het personeel zijn ‘familie’ geworden. Ze hebben het gezellig met elkaar, maar er zijn er ook in moeilijke tijden. “Het buurthuis heeft zo’n positieve invloed op mijn gevoel en denken. De warmte onderling is echt belangrijk.” Regelmatig komen er bezoekers langs die behoefte hebben om te praten. Ze worstelen dan bijvoorbeeld met een verslaving of psychische problemen. “Je voelt gewoon dat ze willen praten. Dan ga ik met die persoon apart zitten. Iedereen wordt hier geaccepteerd, het is heel laagdrempelig. Dat vind ik zo mooi!”

Op zijn arm heeft Gerard een tattoo. ‘Verlies nooit de hoop’ staat er in het Engels. Die liet hij zetten vanwege zijn alcoholverslaving. Het werkt voor hem als een herinnering dat het nu goed met hem gaat. “Ik drink al drie jaar geen alcohol meer. De mensen om mij heen zien dat ik anders ben. Ik sta open voor mensen en ik word weer gewaardeerd. Oók in de buurthuiskamer. Ik verheug mij altijd op de onderlinge sfeer die ik daar vind. Het straalt zoveel warmte uit!” Een leven zonder deze plek kan én wil hij zich niet voorstellen. “Dat zou een groot gemis zijn. Dan zou ik een stil persoon worden. De praatjes, de gezelligheid, iets voor elkaar kunnen betekenen, dat is zó belangrijk!”