Ambulant Begeleider Carolien: “Ik kan nog jaren vooruit bij het Leger des Heils”

Bij het Leger des Heils zochten ze een jobcoach en die baan linkte aan de banen in de consultancy die Carolien had gehad. Zo begon Carolien bij het 50|50 Workcenter in Zutphen. Inmiddels werkt ze er vier jaar als ambulant begeleider. “Ik ga als een speer.” Carolien woont zelf op de Veluwe, en reist dagelijks af naar de Achterhoek om bij de deelnemers langs te gaan. “Het leuke is dat deze twee regio’s sterk overeenkomen. Het is een ‘Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg’ mentaliteit.”

Haar deelnemers hebben allemaal een andere achtergrond. “Ik begeleid deelnemers vanuit het Wrap Around project; een samenwerking tussen de gemeente Doetinchem en het Leger des Heils. Dit zijn mensen die dak- of thuisloos zijn. Het Wrap Around project wil deze mensen verleiden tot het aanvaarden van een woonplek. Daarna start de hulpverlening op alle leefgebieden.”

Als ambulant begeleider werkt Carolien ook met deelnemers vanuit de reclassering. Een deel van hen komt vanuit de Prison Gate Office (PGO), mensen uit detentie, maar zonder justitietoezicht. Een andere groep deelnemers vanuit de reclassering heeft wel een justitiekader, en staan onder toezicht. Carolien is enthousiast over haar baan. “Ik werk met mensen uit verschillende culturen. Dat vind ik fantastisch, daar leer ik zelf veel van. Zo werk ik nu met een Syrische deelnemer aan zijn inburgering. Binnenkort heeft hij zijn examens Nederlands afgerond dan kan ik zijn verblijfsvergunning voor onbepaalde tijd aanvragen. Daar doe je het toch voor.”

Inmiddels werkt Carolien ruim vijf jaar bij het Leger des Heils. Samen met de deelnemer, die ze tussen de 3 tot 10 uur per week ziet, bepaalt Carolien de hulpvragen en stelt ze een begeleidingsplan op. Daarbij werkt ze nauw samen met ketenpartners waaronder GGNet, reclassering, woningbouwvereniging, bewindvoering, verslavingsklinieken en dagbestedingslocaties. “Het is maatwerk” geeft ze aan. Het doel van haar werk is dat een deelnemer uiteindelijk zelfstandig verder kan en een eigen netwerk op kan bouwen.

Ze pakt graag door als begeleider. “Pappen en nathouden past niet bij mij. De deelnemer heeft een hulpvraag en ik ondersteun hem/haar daarbij. Ik loop hard voor de deelnemers, maar daar verwacht ik wel wat voor terug. Daar kan ik heel zakelijk in zijn.”

Bij het Leger des Heils staat herstel en eigen kracht centraal. Carolien: “Dat kan niet altijd, weet ik inmiddels. Voor mij is het maken van herinneringen met deelnemers erg belangrijk. Dat ze zich gezien voelen.”

Door de jaren heen bouwde Carolien een band op met deelnemers. “Dit jaar verloor ik een deelnemer aan kanker. Zeven keer heb ik een opname in een verslavingskliniek voor hem geregeld, ik had het de achtste keer ook gedaan. Van Gerard heb ik geleerd om met de dag te leven. Hij was zo veerkrachtig. Hoe beroerd hij ook was, ik ging er altijd lachend weg. Hij kon bij mij zijn ei kwijt. We konden goed met elkaar.”

“In deze baan komt alles bij elkaar voor mij,” zegt de ambulant begeleider. “Het komt vaak overeen met het werk in de zakenwereld: het netwerken, het doorzetten, het creëren, het vechten. Ik heb jarenlang op ‘hoofdniveau’ gewerkt, dat weet ik nu wel. Ik ben ook sensitief, en dat kan ik hier gebruiken.” Carolien zegt dat deelnemers haar dwingen zichzelf te zijn, omdat het anders lastig is om verbinding te maken. “Ik had twintig maskers op in mijn vorige baan. Hier kan dat niet. Ik leer meer van deelnemers dan dat ze van mij leren, hoewel ze daar zelf vast anders over denken.”

Het jasje van het Leger des Heils past haar goed, hoewel ze nog steeds wel eens moet lachen om haar carrièreswitch. “Als je me dit tien jaar geleden had verteld, had ik je niet geloofd,” zegt ze. Carolien kan ‘nog jaren vooruit’ bij het Leger des Heils. “Ik leg mijn hele hebben en houden in dit werk. Het leuke is dat je deze baan zelf kunt maken. En dat je buiten de gebaande paden kunt gaan als dat ten gunste van de deelnemer is. Hoe ik die ruimte vind? Ik ben creatief, en ik heb een teamleider die de ruimte geeft. ‘Laat die Bijsterbosch maar schuiven’ zegt ze dan .”