Van opvang naar wonen
Het hebben van een eigen woonplek is ontzettend belangrijk. Het Leger des Heils weet uit langdurige ervaring dat een eigen plek beter is dan slapen in de maatschappelijke opvang. Met een eigen woning tel je mee, doe je mee en heb je minder intensieve problemen die om aandacht en zorg vragen.
Wat is er aan de hand?
De afgelopen 10 jaar steeg het aantal dak- en thuislozen in Nederland naar een recordhoogte van bijna 32.000 mensen. Tijdens de coronacrisis werd voor veel van hen opvang geregeld, maar nu die voorbij is, raken deze mensen het dak boven hun hoofd weer kwijt. De maatschappelijke opvang zat al vol en begint nu overvol te raken. Dat komt doordat ze niet door kunnen stromen naar een passende woning, ze blijven steeds langer in de opvang. In de afgelopen 5 jaar is de verblijfsduur van mensen in de kortdurende opvang gestegen naar gemiddeld 13 maanden. Ook bij het Leger des Heils zien we deze ontwikkeling en komen we steeds meer mensen tegen die op straat verblijven, waaronder steeds meer jongeren. Het gaat dan vaak om mensen die te maken hebben met veel problemen tegelijkertijd. Ze hebben schulden, zijn verslaafd of hebben psychische problemen en kunnen niet langer terugvallen op een eigen netwerk. Het Leger verzorgt jaarlijks meer dan 2 miljoen overnachtingen voor dak- en thuislozen of zwerfjongeren.
Een eigen woonplek
Alle dak- en thuislozen een eigen plek
Wat zijn de gevolgen?
Er is een enorme krapte op de woningmarkt, waar ook kwetsbare mensen last van hebben. Ze zoeken een uitweg naar verlaten kantoorpanden, leegstaande flatgebouwen, kraakpanden, schuurtjes en campings. Dit zorgt voor onveilige en mensonterende situaties. Door het gebrek aan goedkope en passende woonruimte is er ook geen doorstroom in de maatschappelijke opvang, terwijl een lang verblijf in de opvang niet goed is voor je lichamelijke en psychische welzijn. De problemen worden vaak alleen maar groter en de integratie in de samenleving moeilijker. Een ander probleem is dat mensen die zijn doorgestroomd naar een eigen woning, maar nog wel ambulante begeleiding nodig hebben, te snel ‘zelfredzaam’ moeten zijn. De hulp aan deze (kwetsbare) mensen moet nu te snel worden afgebouwd. Daardoor dreigen ze terug te vallen in hun oude gewoontes en is het risico levensgroot dat ze weer op straat belanden.
Wat moet er gebeuren?
Er moeten snel goedkope en passende woon-units komen, waarbij de huurprijzen niet hoger zijn dan 400 euro per maand. Gemeenten hebben daarin de lead, het Rijk kan faciliteren.
Gemeenten moeten samen met zorgorganisaties en woningcorporaties met maatwerkoplossingen komen. Zo mogen grondprijzen voor te realiseren woonplekken niet te hoog worden en kan er gedacht worden aan nieuwe, creatieve vormen van woningbouw. De gemeente moet daarbij de regie pakken.
Mensen die weer zelfstandig wonen moeten langdurig intensieve begeleiding kunnen krijgen. Want kwetsbare mensen zijn niet snel volledig ‘zelfredzaam’. Zonder die begeleiding valt deze groep snel terug naar de straat.
Er blijft altijd een groep mensen die het zelfstandig niet redt. Mensen die nu nog in de maatschappelijke opvang wonen en niet meer zelfstandig kunnen wonen, moeten dan ook snel en gemakkelijk een plek kunnen krijgen in een beschermde woonvoorziening.
Als je terecht komt in de maatschappelijk opvang, moet direct gestart worden met een individueel traject op maat, waarmee we een snelle doorstroom haalbaar maken. Een integrale aanpak van wonen, werken en leven is broodnodig.
Om op tijd te kunnen signaleren en te voorkomen dat mensen vereenzamen, de aansluiting missen en op straat terecht komen, is preventie in de buurt een must. Daarom investeert het Leger des Heils in buurthuiskamers waar formele en informele zorg samenkomen.
Met een eigen plek, slaapt niemand meer op straat.
Iedereen een eigen plek
Het hebben van een eigen plek is ontzettend belangrijk. Het Leger des Heils weet uit langdurige ervaring dat dat beter is dan plaatsing in de maatschappelijke opvang. Met een eigen plek tel je mee, doe je mee en heb je minder intensieve problemen die om aandacht en zorg vragen. Het draagt bij aan meer acceptatie, participatie en zelfvertrouwen. Dat is ook beter voor de samenleving; het kost minder geld, er is minder overlast en minder recidive van criminaliteit. Om die reden zet het Leger des Heils ook in op het realiseren van huiskamers in de buurt om eenzaamheid en isolement tegen te gaan. Gemeentes hebben minder zorgen als gevolg van overlast. Want met een eigen plek, slaapt niemand meer op straat.
